Categorie: Computing

Een van de zeer oude PC’s waarvan het me maar niet lukt om afscheid van te nemen is de Acer Aspire L3600. Jaren gelden in het Vista tijdperk gekocht en nooit weggedaan om zijn compacte vorm (micro form factor). Hij is even goot als een naslagwerkje en je kunt hem wegzetten en vergeten. Het is de PC die ik gebruikte om software op te installeren waar ik even mee wilde spelen alvorens ik deze op mijn hoofdmachines installeerde., Hij is geüpgraded naar Windows 10, en dat werkt daar goed op, maar zoals te verwachten valt is de machine erg traag (Pentium Core 2 Duo).  Een van de redenen is dat er maar 2 GB aan DDR2 geheugen in zit, de andere dat er nog een klassieke HD in zit. Ik zit er over te denken om of Linux (Mint) of ChromeOS op deze machine te installeren maar alvorens ik daar mee door ga wilde ik eerst eens gaan proberen of ik deze machine niet kon versnellen door er een SSD in te installeren. Ik had nog een 128 GB SSD liggen die ik ooit uit een Lenovo laptop had gehaald door deze te upgraden naar een 256 GB SSD.

Aangezien de HDD als back-up kan dienen in het geval Dat het fout gaar heb ik eerst W10 vers laten installeren via de W10 recovery optie waarbij ik alle Apps en data heb laten verwijderen. Dat geeft je een schoon systeem. Vervolgens installeerde ik Samsungs Data Migration software om de HDD te klonen. Deze werkte, in tegenstelling tot eerdere ervaringen, echter niet. De software vraagt om een Samsung SSD om naar te klonen. Nu was de SSD wel van het fabricaat Samsung maar, schijnbaar omdat het hier om een OEM versie gaat, deze werd niet herkend. Dat liet me besluiten naar een algemeen software pakket over te schakelen. Na wat Googlen besloot ik de gratis Home versie van Macrium Reflect uit te proberen en ik kan rapporteren dat deze vlekkeloos gewerkt heeft. Na installatie van de SSD kloon in de Acer Aspire L3600 startte deze zonder problemen op. De machine is nog steeds traag maar duidelijk wat sneller geworden.

Na veel wikken en wegen heb ik recentelijk besloten mijn ondertussen al meer dan 10 jaar oude ASUS Desktop te vervangen. Mijn werkpaard is mijn Lenovo Yoga 2 Pro en voor trips mijn Lenovo Yoga Book maar al met al vind ik het nog altijd handig om ook een desktop te hebben o.a. om te kunnen upgraden met een grafische kaart, geheugen en harder schijf zonder direct een nieuwe PC te hoeven kopen en om mee te experimenteren (software, hardware, etc.). Een extra eis stelde ik deze keer wel en dat is dat ik geen Tower meer wilde hebben maar een Small Form Factor of nog kleiner. Ík ben geen gamer dus een workstation voldoet voor mij. Na Dell, HP en Lenovo vergeleken te hebben is voor mij de keus op de Lenovo M710e SFF gevallen met een i5 processor, 8GB RAM en een 256 GB SSD.  Deze wordt geleverd met een bedraad toetsenbord en muis, altijd handig om achter de hand te hebben. De PC werkte zo uit de doos zonder problemen.

Aangezien er een M2 connector op het moederbord aanwezig is verwachtte ik dat de SSD op deze M2 gemonteerd zou zijn maar dat bleek niet het geval te zijn, de SSD drive was gekoppeld aan de SATA connector. Ik wilde echter de opslagcapaciteit uitbreiden en heb daarom een 500 GB  Samsung EVO 970 NVMe M2 SSD drive gekocht. Een leerpunt voor mij was dat er twee M2 connector types zijn, SATA en NVMe. Op de Lenovo M710e zit een M2 NVMe connector. De kast van de M710e is zeer gemakkelijk te openen en onderdelen zijn gemakkelijk te verwijderen hetgeen de installatie van de M2 zeer snel liet verlopen. De device manager liet na opstarten zien dat de M2 drive herkend werd.

Aangezien het mijn bedoeling was de M2 drive als C drive te gebruiken en de 256 GB als data drive werd vervolgens Samsungs Magician en Data Migration software geïnstalleerd. Met de Data Migration software heb ik het OS gekloond van de SATA SSD naar de M2 SSD, een proces dat snel en soepel verliep.

Je zou dan verwachten dar als je vervolgens reboot je systeem dan opstart via de M2 drive. Dat was echter niet het geval. Nog vreemder was dat ik de M2 drive niet kon zien in Windows Explorer maar wel nog steeds in de Device Manager. Nog steeds niet ongerust zijnde bedacht ik om eerst maar de opstart volgorde in het BIOS te veranderen. De PC startte echter nog steeds van de SATA drive op en niet van de M2.

Ik bedacht vervolgens dat ik de SATA drive beter even kon loskoppelen. De PC startte nu wel vlekkeloos van de M2 drive op, hetgeen aangaf dat het klonen van de drive inderdaad vlekkeloos verlopen was. Koppelde ik vervolgens echter weer de SATA drive aan dan werd van deze drive opgestart.  Ontkoppelde ik de SATA drive, dan kon ik deze zichtbaar maken als ik deze via een SATA-USB adapter via een USB poort koppelde.

Dit werd het moment dat ik besloot om disk management op te starten. Daar was de M2 drive inderdaad zichtbaar maar er werd ook aangeven dat deze offline gehaald was vanwege een “Disk Signature Collosion”.  Dat was een signaal om eens serieus te gaan Googlen naar een oplossing.

Dan blijkt al snel dat dit probleem wel vaker voorkomt. Een van de eerste “oplossingen” lijkt een actie in in Disk Management te zijn, nl de niet-werkende disk “online” te zetten. Dan wordt de disk inderdaad herkend en kan men de file structuur verkennen. Dit is echter geen blijvende oplossing. Na een reboot staat de disk weer off-line. Een andere manier is om de disk te formatteren. Alhoewel ik dit op termijn inderdaad van plan ben is het wat mij betreft nog te vroeg voor deze actie. Ik ben een gelover in de de “Wet van Murphy” en zolang ik nog bezig ben mijn nieuwe systeem op te bouwen houd ik deze disk liever zo lang als ik nodig acht in stand als fall-back optie.

Een andere optie die besproken wordt is gaan sleutelen aan de Master Boot Record, maar dat is ook weer zulk een actie die ik net iets te ver vond gaan in dit stadium.

Uiteindelijk besloot ik daarom om de disk voorlopig even los te koppelen en door te gaan met het installeren van software op de M2 drive.

Na 1 a 2 dagen besloot ik weer een poging te wagen en koppelde de SATA drive weer aan. Tot mijn verbazing werkte het systeem zoals het hoorde te zijn. De PC start op met de M2 drive en de SATA drive is normaal zichtbaar in de Windows Explorer.

Schijnbaar is het zo dat als men software gaat installeren de disk signature veranderd waardoor er geen “collision” meer plaatsvindt.

Al eerder heb ik een review geschreven over mijn Windows Lenovo Yoga Book, een “meeneem” laptop/tablet waar ik nog steeds heel tevreden over ben. Iets waar ik iets minder tevreden over was, was het kabaal dat het Halo keyboard maakt als je aan het typen bent. Op zich is deze haptic feedback wel fijn, maar op een tafel als je met meerdere mensen aan het praten bent kan het storend zijn. Alhoewel men deze haptic feedback niet kan reduceren kan men deze wel uitschakelen. Men gaat daarvoor naar het “Control Panel” dat men kan vinden door via “Start” onder “Windows System” . Daar selecteert men “Appearance and Personalization”. Onderaan de lijst ziet men nu “Halo Keyboard” staan. Selecteer men deze optie dan kan men het geluid, de vibratie of beide uitschakelen. Zelf prefereer ik het om alleen maar het geluid uit te schakelen. Dit werkt in ieder geval wat rustiger.

Op het moment dat ik ercan hoorde wilde ik de Lenovo Yoga Book met Windows 10 erop geïnstalleerd hebben.  Ik heb ook nog het hele pakket en nog wat extra’s besteld. De hoes, een extra pen, een 128 GB-micro SD kaart en een Lenovo Yoga Mouse dus ik was er helemaal klaar voor.

Al lang op zoek zijnde naar een laptopje dat ik gemakkelijk mee kan nemen op reis (10” formaat) het liefst gecombineerd met de mogelijkheid om handmatig aantekeningen te maken zodat deze tegelijkertijd digitaal opgeslagen worden was ik zelfs al aan het sparen voor een Microsoft Surface Pro 4, alhoewel ik deze eigenlijk iets te groot en te zwaar vindt voor dit doel en twijfelde daarom of het niet beter was een van de recente 2-in-1 modellen of netbook achtige mini-laptops (Lenovo, Asus, Peaq, Acer) kon aanschaffen. Dat laatste deed ik dan weer niet omdat ik de combinatie 2GB intern/32 GB extern iets te licht vond. Ook op handschriftdigitaliseringsgebied heb ik al een en ander geprobeerd. Ik heb een LiveScribe Echo pen die alles digitaliseert dat je in een schrift met speciaal papier schrijft. In 2015 heb ik een Bamboo Spark aangeschaft waarbij je op papier schrijft waaronder een digitizer is geplaatst. Ze werken wel maar zijn het net niet, vnl omdat ze hun eigen software gebruiken. Bij de LiveScribe kun je een schrift dan omzetten in een doorzoekbare pdf-file. Bij de Bamboo Spark wordt alles opgeslagen in de Cloud, in InkSpace. Dan kun je het in principe weer bewerken maar ik ben er nog niet goed achter hoe. Wacom is niet erg goed in het beschikbaar stellen van fatsoenlijke handleidingen. Op de mobiel kan men geschreven pagina’s echter gemakkelijk exporteren naar OneNote, hetgeen dat probleem voor mij grotendeels oploste.

Het grote voordeel van de Lenovo Yoga Book is dat ik op papier of op de digitizer kan schrijven en dat het geschrevene of getekende rechtstreeks in OneNote wordt opgenomen. OneNote is steeds meer de tool die ik gebruik om informatie te verzamelen en te ordenen. Deze combinatie voelt dus nagenoeg perfect aan. Daarnaast is het mogelijk om tekenprogramma’s te gebruiken. Het gebruik van de digitizer heeft wel een kleine leercurve. Alhoewel er bijna geen vertraging zit tussen het schrijven op de digitizer en de weergave op het scherm en de pen soepel schrijft moet men wel blijven opletten waar de pen gepositioneerd is. Dit loopt bij mij nog niet helemaal optimaal en alhoewel dit voornamelijk met oog-hand coördinatie te maken heeft ben ik ook van mening ben dat de tabletmode van OneNote nog steeds niet optimaal is afgestemd op tablet gebruik.

Bij de pen worden twee types vullingen meegeleverd. Een vulling met een punt waarmee men op de digitizer of op het scherm kan schrijven en de andere een gewone inktvulling om mee op papier te schrijven. Om van de ene na de ander pen modus over te schakelen moet men de vulling omwisselen waarbij men de pendop als hulpmiddel gebruikt. Al met al een beetje omslachtig. Gemakkelijker is om een tweede pen aan te schaffen, een voor schrijven op papier, de andere voor op het scherm en de digitizer, hetgeen ik dan ook gedaan heb.

In tegenstelling tot schrijven op de digitizer loopt schrijven op papier soepeler. Lenovo levert een magnetisch bevestigbare schrijfblokhouder met een blok papier mee. Dat is de mooiste oplossing om te kunnen schrijven maar het nadeel is dat men het papier momenteel alleen maar bij Lenovo kan bestellen waardoor men met belachelijk hoge verzendkosten geconfronteerd wordt.

Gelukkig kan men ook andere schrijfblokken gebruiken, die je dan gewoon op de digitizer legt.

Bij de Bamboo Spark kan men alleen maar dunne blokken met maximaal 50 velletjes papier gebruiken terwijl in de Lenovo notitieblokken 75 velletjes papier zitten. Tot mijn verrassing werkte een Rhodia blok met 80 velletjes 80 g/cm2 papier echter ook heel goed. Ook kan men andere pennen dan die van Lenovo gebruiken. Mijn Wacom Bamboo Spark pen werkt vlekkeloos en als ik me dat van tevoren gerealiseerd had, dan had ik me die extra Lenovo pen kunnen besparen. De Bamboo Spark pen is zelfs iets gemakkelijker in gebruik. De dop is er gemakkelijker af te halen (bij de Lenovo Pen is het noodzakelijk om aardig wat kracht te gebruiken) en deze pen schrijft net iets lekkerder.

Typen kan men op het Halo toetsenbord, de andere verschijningsvorm van de digitizer. In de reviews geeft men op het toetsenbord en de Touch pad de meeste kritiek. In die kritiek herken ik mezelf echter niet. Als twee-vinger type mens heb ik totaal geen problemen met het toetsenbord en is de “haptic feedback” voor mij voldoende. De Touch pad is inderdaad misschien iets te klein maar ik ben zo iemand die altijd moeite heeft met Touch pad ’s (ook die van Apple!) en daarom het liefst een muis gebruikt.

Voor dat doel had ik ook de Lenovo Yoga Mouse aangeschaft. Een heerlijke muis die je zowel met Bluetooth als een Wireless dongle aan je PC kunt koppelen en ook nog eens helemaal plat kunt maken. Ideaal voor mee te nemen op reis. In de platte modus kun je de muis ook als presentatie afstandsbediening gebruiken.  De Bluetooth optie heb je nodig bij een muis aangezien de Yoga Book maar een USB-poort bezit, die ook voor de voeding gebruikt wordt. Dat er maar een enkele USB-poort op zit vind ik een van de grotere nadelen van de Yoga Book.

 

In deze context kan ik echter ook opmerken dat ik, misschien door het kleinere formaat, me erop betrapt heb dat ik ook vaak met de vingers op het scherm werk, als alternatief voor de muis en Touch pad. Iets wat ik op mijn grotere Lenovo Yoga Pro eigenlijk maar zeer zelden doe. De Lenovo Yoga Book nodigt daar zo te zien intuïtief toch iets meer voor uit.

Wat ik mezelf rigoureus voor ogen heb gehouden is dat dit geen productiemachine is maar een laptopje om mee te nemen “on the road”. Deze machine is niet geschikt voor het schrijven van grote lappen tekst, het bewerken van grote spreadsheets of het maken van presentaties. Desalniettemin wil ik wel graag wat notities kunnen maken, een document kunnen bewerken en een spreadsheet of presentatie kunnen bekijken. In deze behoefte wordt voorzien doordat de mobiele versies van Microsoft Word, Excel en PowerPoint meegeleverd worden. Een extra voordeel van het iets kleinere scherm aangezien men dan gratis deze mobiele versie mag gebruiken. Ik heb even overwogen om de volledige versies te installeren maar zoals uitgelegd en omdat ik de machine “licht” wil houden met software heb ik besloten dat niet te doen.

De Lenovo Yoga Book kan men kopen met Windows 10 geïnstalleerd of Android, waarbij de Windows versie ca. 100 euro duurder is. Om een aantal redenen heb ik bewust gekozen voor de Windows versie. De eerste is eenvoudig. Alhoewel ik een Android mobieltje (Samsung Galaxy Note 4) heb verricht ik het meeste werk dat ik doe op een Windows machine en alhoewel MS Office apps tegenwoordig op alle platforms te vinden zijn gebruik ik ook programma’s die alleen op Windows werken, vooral als ze gekoppeld zijn aan hardware. Om maar een voorbeeld te noemen. Een van mijn hobby’s is microscopie en dan maak ik vaak gebruik van microscoop camera’s die men aan een Windows machine koppelt voor opname en verwerking. Zelfs voor een klein beetje productiewerk vind ik Windows beter geschikt. Windows 10 is niet helemaal geoptimaliseerd voor tablet gebruik maar ik kan me goed genoeg redden en in een tablet omgeving is Office Mobile juist weer wat handiger.

Met het algemene design van de Yoga Book is ook niets mis, hij ziet er strak maar toch nog een beetje apart uit. Het horlogescharnier zorgt voor een mooie afwerking en geeft stabiliteit aan het scherm.  Een punt van kritiek is hier wel weer op zijn plaats. De Yoga Book is lastig open te klappen en men is gedwongen twee handen te gebruiken.  Door het horlogescharnier kan men gemakkelijk het scherm helemaal naar achteren klappen zodat me de Yoga Book als tablet kan gebruiken. Zeker onder Windows 10 in tabletmode kan men de pen met aanwijspunt goed gebruiken. Dat werkt dan weer beter dan dikke vingers.

Het toetsenbord/digitizer deel is wel een vingerafdrukkenmagneet, maar dan kan men tenminste zien dat de Yoga Book daadwerkelijk gebruikt wordt en er niet alleen maar voor de sier is. Gezien het mooie design zou je hem daar trouwens ook voor kunnen gebruiken.

Alhoewel de Yoga Book een “meenemen op reis” machine is wel men soms ook wel iets groter en comfortabeler werken, met een groot scherm, toetsenbord en muis. Dat kan men bereiken door van een docking station gebruik te maken en ik kan rapporteren dat de Sabrent “USB 3.0 Universal Docking Station with Stand for Tablets and Laptops” gebruikt kan worden voor dit doel. Men heeft een adapter nodig om de micro-USB poort om te zetten naar een normale USB poort waarna men kan koppelen aan de Sabrent maar na koppelen en automatische installatie van de drivers werkt de Sabrent. Zoals men in onderstaande foto kan zien werkt te Yoga Book (linksonder) ook in split screen mode. Ondanks dat de communicatie maar via een USB-poort loopt heb ik nauwelijks vertraging opgemerkt. Het enige nadeel van de Sabrent is dat men met deze de Lenovo niet kan opladen via de USB verbinding.

Voor zover ik kan nagaan is de batterijduur dik in orde. Ik heb de machine niet intensief getest maar na een dag bijna continue notities gemaakt te hebben was de batterij nog steeds voor meer dan de helft opgeladen.

Al met al kan ik concluderen dat wat mij betreft de aankoop van de Lenovo Yoga Book een heel goede aankoop was. Het is geen productiemachine maar daar had ik hem ook niet voor gekocht en gezien de specs verwachtte ik dat ook niet. De Lenovo Yoga Book voldoet ruim aan de door mij gestelde doelen en overtreft deze zelfs op bepaalde punten. De Livescribe Echo Pen heb ik nu definitief overboord gezet. De Wacom Bamboo Spark blijf ik nog gebruiken.

Sinds enige tijd speelde bij mij door het hoofd dat ik eigenlijk graag eens een vervanger van mijn Sony Vaio P zou willen hebben. Het blijft een zeer mooi apparaatje maar het opstarten gaat erg langzaam. De eerste gedachte die je dan hebt is laat ik een klein 7-8 “ Android tablet kopen. Op zich is daar niets mis mee, maar ik heb weer wat specifiekere eisen. Ik heb een Samsung Galaxy Note 2 en die is eigenlijk al groot genoeg. Ik heb niet zozeer behoefte aan een kleine tablet, ik heb behoefte aan een kleine Windows machine. Waarom Windows? Omdat ik specifieke “meet” hardware heb (bv Vernier, digitale microscopen) die soms alleen maar onder Windows werkt. Vaak ook onder Apple, maar Apple vind ik te duur voor een “apparaatje erbij”. Een tweede reden om een Windows machine te willen hebben is omdat je dan in het “pure” Office kunt werken. Ik ben zo iemand die voornamelijk met Word, Excel en Powerpoint werkt. Ik heb weliswaar recentelijk een Lenovo Yoga Pro 2 Ultrabook gekocht, waar ik zeer tevreden over ben, maar die is eigenlijk net iets te groot (13.3”scherm) om mee te slepen als ik op dienstreis ben. Ik sleep dan al mijn zakelijke 12 ” HP Elitebook met me mee (met batterijduur van niks en relatief zwaar zijnde) hetgeen me als vereiste voor een extra privé apparaat dat je meesleept laat stellen dat deze compact moet zijn. Als je in een vliegtuig zit wil je iets dat je gemakkelijk uit je zak kunt trekken en waarmee je gemakkelijk aan de slag kunt gaan op het uitklaptafeltje. Recentelijk zijn er kleine 7-8” tablets op de markt gekomen (Asus, Dell, Acer), die goedkoop zijn en Windows 8.1 (niet Windows RT) als operating system bevatten. Ik was een en ander aan het vergelijken en had bijna al besloten om de Acer Iconia  8 W1-810-1937 (€ 149) te kopen. Toevallig besloot ik echter om nog even op de site van Microsoft rond te kijken en ontdekte daar de HP Stream 7 voor 99 € te koop werd aangeboden. De specificaties voor de HP Stream 7 zijn nagenoeg identiek aan die van de Acer Iconia (32 GB intern geheugen, 1 GB Intern geheugen, 1280 x 800 resolutie), alleen het scherm is iets kleiner (7” t.o.v. 8”). Bij deze tablets wordt ook een gratis (voor 1 jaar) versie van Office 365 te beschikking gesteld. De keuze was snel gemaakt en ik heb vervolgens de HP Stream 7 via de site van Microsoft besteld. Deze werd (verzendkostenvrij) binnen een paar dagen bezorgd.

De observatie dat ik bijna een halve pagina heb geschreven om te motiveren waarom ik de HP Stream 7 gekocht heb zou me eigenlijk te denken moeten geven. Laat ik het daarom maar kort samenvatten. Ik werk liever met Windows en vertrouw erop dat Microsoft de problemen wel oplost.

Ik ben er nu een paar dagen mee aan de slag en de belangrijkste conclusie is dat je “value for your money” krijgt en hier bedoel ik mee dat je een compact apparaatje heb gekocht waar je niet extreem hoge verwachtingen over moet hebben. Ik ben echter plezierig verrast dat de relatief lage hoeveelheid geheugen niet echt belemmerend werkt en hier bedoel ik meet dat ik niet echt traagheid ervaar in het wisselen tussen app’s, de desktop en de modern UI, het opstarten van Apps en het gebruik van Office (Word, Excel, Powerpoint). Wat dat betreft werkt alles goed.

Deze kleinere vorm heeft eigenlijk voor mij alleen wederom benadrukt dat Microsoft met Windows 8.1 een en ander op interface gebied niet op orde heeft, vooral als je Office gebruikt. Veel menu en interface items zijn niet schaalbaar hetgeen vooral betekent dat ze te klein weergegeven worden op het schermpje dat je tot je beschikking hebt. Dat begin al vrij vroeg als je den document opent en de vergroting wilt aanpassen. Daarvoor hen je een slider rechtsonder, die te klein is om als slider te gebruiken. Je begint dan te tikken maar omdat je dikke vingertoppen hebt open je voortdurend ook een ander menu. Over de automatische taalherkenning kunnen we het beter helemaal niet hebben, frustrerend als je voortdurend de autocorrect moet corrigeren. Maar op zich heeft dar niets met de schermgrootte te maken. Een vinger typen, zoals ik het nu doe, m.b.v. het ingebouwde toetsenbord werkt goed. Ik zit in de trein, met mijn rechterhand hou ik het tablet vast en met mijn linker type ik. Langzamerhand, begint deze review in een review van Office 365 te veranderen en dat is eigenlijk niet de bedoeling. Ik krijg echter het gevoel dat Microsoft hier nog veel recht te breien heeft alvorens het een echt goede tablet tool is. Zeker als je geen “ctrl s” kunt gebruiken is het in Office niet gemakkelijk een bestand te “saven” met zo’n pietluttig klein disk icon.

De batterijduur valt, min of mee naar verwachting, een beetje tegen. Gisteren was ik aan de slag met de HP Stream 7 met een digitale microscoop eraan gekoppeld via een USB hub waar ook de ontvanger van de muis in gestopt had alsmede een Bluetooth toetsenbord. De microscoop software draaide in full screen mode met als gevolg dat de batterij binnen vier uur leeg was. Hierbij wreekt zich dat de micro USB connector ook de voedingsaansluiting is.

De opslagcapaciteit is beperkt. Na Office en wat software geïnstalleerd te hebben heb ik nog 13.6 GB over. Men kan echter een microSD plaatsen, hetgeen ik ook gedaan heb (32 GB). Zolang men maar geen filmpjes gaat bewaren lijkt me dat voldoende. Dit systeempje is niet mijn hoofdmachine, dat is de Lenovo Yoga Pro2, waar ik wel heel veel software op installeer, maar zelfs daarop bewaar ik geen fimpjes, daarvoor heb ik portable externe hard disks met een USB connector.

Al met al ben ik tot de conclusie gekomen dat dit geen miskoop is maar inderdaad een welkome aanvulling op mijn hardware pallet. Er zijn beperkingen maat voor deze aankooprijs kun je die gemakkelijk accepteren.

Na over de Microsoft Wireless Display Adapter (Microsoft draadloze beeldschermadapter) in redelijk positieve beoordelingen in tijdschriften gelezen te hebben en er ook in verschillende podcasts over gehoord te hebben besloot ik de aanbieding bij de Mediamarkt niet aan me voorbij te laten gaan en deze display adapter aan te schaffen. De gedachte was dat ik PowerPoint presentaties, iTune (podcast) video’s en ander video’s die ik op mijn laptop heb staan dan mooi op mijn Samsung UE32F6400AW Smart LED TV kon bekijken. De draadloze beeldschermadapter werkt met Windows 8.1 of Android 4.2.1 of latere besturingssystemen, en met Miracast-apparaten.

Installeren van de Microsoft Wireless Display Adapter op de TV gaat zonder veel problemen, de HDMI connector en de USB connector (voeding) plaatsen en men krijgt een startscherm te zien. Vervolgens kan men via de charms bar de adapter installeren en selecteren. Als alles goed gaat krijgt men dan een kopie van het laptop scherm op de TV te zien. Voor het gebruik van een Android toestel zijn ook instructies beschikbaar, ook daar stelt het niet veel voor.

Zo gezegd, zo gedaan. Thuis ging ik aan de slag en de adapter werkte zonder problemen met mijn Samsung Galaxy Note 2 (Android 4.4) en mijn HP Stream 7 (Windows 8.1). Alleen, met mijn Lenovo Yoga 2 Pro  (Windows 8.1) bleef ik maar de boodschap krijgen: “Couldn’t connect” (de adapter was wel te zien in de charms). Waar je gefrustreerd van raakt is dat je geen enkele terugkoppeling krijgt over waar het precies fout gaat. Je gaat dan met Google aan de slag maar alle adviezen die je vindt lijken niet te werken (bv Firewall uitzetten, display adapter opnieuw installeren, device deinstalleren, etc.).

Ik had het al min of meer opgegeven maar opeens viel me iets op toen ik met mijn netwerk in de weer was. Iets dat me al eerder was opgevallen. De Yoga 2 Pro, “out of the box” zend zijn eigen wifi signaal uit. Als men een wifi analyzer op de mobiele telefoon geïnstalleerd kan men die herkennen als LDC_SAP_(computer name)-PC.  Dit wifi signaal is schijnbaar een hotspot optie van Window die het mogelijk maakt om internet te delen met anderen als deze zich kunnen verbinden met het hotspot/WiFi netwerk dat de Yoga 2 Pro heeft gemaakt. Waarom deze optie default aan staat op de Lenovo Yoga 2 Pro ontgaat mij volledig.

Dit wifi signaal kan men uitzetten via de command line. Start cmd op met administrator rechten (via de Start knop in de desktop) en type het volgende commando in:

• netsh wlan set hostednetwork mode=disallow

Het wifi signal wordt dan uitgeschakeld. Op de support pagina’s van Lenovo is dit de enige manier die gegeven wordt om dit wifi signaal uit te schakelen. Dit had ik al eens eerder gedaan maar schijnbaar was het wifi signaal weer opgestart. Vermoedelijk door de eerder pogingen die ik deed om dit probleem op te lossen of door een update. Als ik de laptop nl. uit en weer aanzet komt het wifi signaal niet automatisch op.

Ik vroeg me dus af of dit wifi signaal niet de oorzaak kon zijn dat de Yoga 2 Pro geen verbinding kon maken met de wireless adapter en heb deze dus weer uitgezet met het cmd commando. Vervolgens kon ik inderdaad een verbinding opbouwen met de wireless adapter en werkte de adapter exact zoals op de andere machines. Probleem opgelost.

Men kan in de Windows store voor Wireless Display Adapter-updates en aanvullende instellingen, de Microsoft Wireless Display Adapter-app downloaden. Voor troubleshooting heb je er echter niet veel aan en veel extra instellingen heb ik ook niet kunnen vinden.

Ik ben heel tevreden over mijn Lenovo Yoga 2 Pro Ultrabook. Als ik echter een puntje van kritiek op dit soort Ultrabooks mag uiten is dat het gebrek aan USB poorten. Mijn Yoga heeft er maar 2, een USB 3.0 en een USB 2.0. Aangezien ik aan de USB 3.0 een portable HD heb hangen en aan de ander een USB hub om allerlei kabels en USB sticks in te kunnen slepen maak ik bij voorkeur gebruik van een Bluetooth muis. In mijn geval een “Microsoft Sculpt Comfort Mouse”, waar ik zeer tevreden over ben. Ik ben een van die mensen die het maar niet lukt om lekker te werken met een Touchpad. Er was echter een zeer irritant probleem met de Bluetooth mouse. Soms raakte deze de verbinding kwijt (op bepaalde webpagina’s, als een update geïnstalleerd moest worden,…) en de enige manier om de verbinding te herstellen was door de computer uit- en weer in te schakelen. Ik had al een tijdje zitten te zoeken maar recentelijk kwam ik de oplossing tegen op een Microsoft pagina “A Bluetooth mouse or keyboard fails to reconnect after being left idle”. De oplossing is om via de Device Manager, de Bluetooth adapter te selecteren en daar vervolgens onder “Power Management” het vinkje “Allow the computet to turn off the device to save power” weg te halen. Ik had niet dit specifieke “Idle” probleem, maar de oplossing werkt wel. Sinds die tijd heb ik geen problemen meer met mijn Bluetooth muis..

Als je de laatste jaren van je werkzame en privéleven gewend bent geraakt aan het werken met twee monitors dan ervaar je het (vooornamelijk) werken op maar een enkel laptopscherm best wel als een belemmering. Zelfs als dat laptopscherm een haarscherp beeld levert mis je dat tweede scherm vooral op die momenten dat je een presentatie in elkaar een het draaien bent, tijdens het programmeren of om je agenda altijd in je ooghoek te kunnen zien. Nu kun je natuurlijk een tweede monitor aan je laptop koppelen maar dat is niet echt praktisch als je aan een eettafel werkt. Een monitor neemt nogal veel plaats in en na gebruik opruimen is ook al weer zoiets.

Recentelijk (2017) ben ik overstag gegaan voor de oplossing van dit probleem. Ik heb een ASUS MB168B draagbare monitor scherm aangeschaft voor € 159 bij bol.com aangeschaft. Dit is een 15.6”HD USB monitor (1366×768 px) die men met een enkele USB 3.0 kabel aan de laptop kan koppelen. Deze USB 3.0 kabel zorgt dan voor de dataoverdracht en voorziet de monitor van voeding. Het scherm wordt geleverd met kabel en een beschermhoes die ook als standaard kan dienen.

De reden om voor deze ASUS monitor te kiezen was dat het de goedkoopste en beste van de “goedkopere” oplossingen was (bv HP). De nieuwere versie van deze monitor, met hogere resoluties, zijn al snel meer dan € 50 duurder.

Bevalt deze tweede monitor me? Het antwoord is: ja, heel erg goed, ik gebruik het nagenoeg elke dag.  Het is zeker geen weggegooid geld

Heb je iets om over te klagen? Ja, jammer genoeg wel.

Het meest irritante pijnpunt is het “automatisch draaiend scherm” waarbij het de bedoeling is dat als je de monitor een slag draait het scherm dan meedraait. Dat is een feature die echter onder de nieuwere versie van Windows 10 64 bits niet werkt. Om deze functie, alsmede de helderheidsknop, werkend te krijgen moet men namelijk het ASUS Ezlink Display Programma installeren en dat lukt niet omdat de installer crasht.  Dit programma is van 2015 en ASUS heeft dat dus niet ge-update. Om de helderheid van het scherm te kunnen aanpassen heb ik het aan een W10 32 bits machine moeten koppelen, waar de installer niet crasht. Ik weet niet zeker of dit probleem voor de nieuwere versies van dit scherm opgelost is.

Met betrekking tot de driver is het goed zich te realiseren dat de video driver niet door ASUS gemaakt wordt maar door DisplayLink. Men kan zonder problemen de meest actuele DisplayLink drivers installeren.

Ik heb het scherm gekocht met de gedacht van het is een scherm ernaast en dan kan ik wel met een lagere resolutie van 1366 x 768 px leven. Mij Lenovo Yoga 2 scherm is echter 3200 x 1800 px en dan valt het resolutieverschil wel vaak op. Wat dat betreft was het misschien beter geweest om de meerprijs van een scherm met een hogere resolutie te slikken.

De beschermhoes is er voornamelijk voor bescherming tijdens transport maar kan ook als standaard dienen. Dan neemt deze echter relatief veel plaats in. Voor dagelijks gebruik kan men beter gebruik maken van een tabletstandaard.

In mijn vorige blog was ik een beetje aan het klagen dat in Office 365 veel schermruimte verloren gaat doordat er veel ruimte is ingebouwd tussen de vele menu items. Dat beviel me niet echt aangezien het scherm van mijn Lenovo Yoga Pro 2 een resolutie heeft van 3200 x 1600 pixels en ik daar dan ook nog voornamelijk met de muis op  werk. Vooral met Outlook waar ik meerdere e-mail adressen op beheer irriteerde het me dat ik minder informatie kon weergeven dan bij oudere versies van Outlook op oudere laptops met lagere schermresolutie.

Nou zou ik graag willen vermelden dat ik dit zelf ontdekt heb, mar een collega heeft me hierop gewezen nadat ik hier weer eens, volgens goed-Nederlandse gewoonte, over aan het “kankeren” was. In alle Office 365 applicaties is nl. de mogelijkheid ingebouwd  om te wisselen   tussen muis bediening en aanraakscherm. Kiest men voor muis bediening dan krijgt men compacter menustructuren en teksten die dichter op elkaar zitten.