Magneet tegen beeldbuis

In het kader van mijn retro computers hobby heb ik ook een kleine zwart/wit beeldbuis TV gekocht. Daar kan men een “klassiek” experiment mee uitvoeren. Als men een sterke neodynium magneet tegen de beeldbuis houdt ziet men een zwarte vlek ontstaan.

Bij een beeldbuis-TV wordt het beeld opgebouwd door elektronen af te schieten op het beeldscherm dat, doordat het bedekt is met phosphoriserend laagje, oplicht. Om een beeld op te bouwen, wordt de richting van de elektronenstralen afgebogen door een magnetisch veld, dat door de elektronica van de TV wordt geregeld.

Als men nu met een magneet in de buurt komt van het scherm, dan wordt een stukje van dat scherm gemagnetiseerd, waardoor de beeldvorming (het magnetisch afbuigen van de stralen) dus verstoord wordt. Dit kan omdat er vooraan in de beeldbuis een metalen rooster met gaatjes zit (masker). De verstoorde werking zorgt voor het ontstaan van de zwarte vlek.

Tinchloride kristallen?

Mijn pogingen om tinchloride (SnCl2) kristallen te maken zijn niet echt succesvol. Bij indampen van een met zoutzuur aangezuurde oplossing vormt zich vaak een geleiachtige massa. Toevallig leverde dat deze keer microscopisch gezien een interessant resultaat op.

Microscoop: Euromex ML 2000
Camera: Luckyzoom YW500 HD 5MP USB Cmos Electronic Digital Eyepiece.
Objectief: Euromex S. Flat Field 10 0.25 – 160 0.17 DIN

Licht

Donkerveld

Ultrasone levitatie

Bij AliExpress heb ik een apparaatje gekocht dat het mogelijk maakt om met behulp van ultrasone geluidsgolven (ca. 40 kHz) een stukje piepschuim te laten zweven. Beide transducers sturen geluidgolven uit gericht naar elkaar. Geluidsgolven zijn drukgolven die met elkaar kunnen interfereren waarbij staande golven ontstaan hetgeen resulteert in gebieden met lagere (knopen) en met hogere druk (buiken).
Tussen de transducers ontstaat een ‘caviteitsruimte’ waarin men een klein stukje peiepschuim kan plaatsen dat blijft zweven. Ven beide zijden wordt een kracht uitgeoefend op het voorwerp hetgeen resulteert in een kracht die goroot genoeg is om de zwaartekracht op te heffen.

Ultrasone levitatie

Meten van de magnetische kracht m.b.v. de Fischertechnik em1 Elektromechanik Grundkasten

Meten van de magnetische kracht m.b.v. een Fischertechnik opstelling door gebruik te maken van het hefboomprincipe. Een stukje papier wordt tussen de metalen schijf en de elektromagneet geplaatst. Door het gewicht naar het einde van de staaf te verschuiven oefent men trekkracht uit op de metalen schijf. Als deze kracht voldoende groot is wordt de metalen plaat losgetrokken. Men kan varieren met materialen en diktes van het schijfje dat men tussen plaat en elektromagneet plaatst. Men kan ook een maatverdeling aanbrengen op de metalen stift. De reproduceerbaarheid was echter niet erg goed in deze opstelling. Ik was gedwongen de trafo te gebruiken i.p.v. het batterijcompratiment om voldoende magnetische kracht op te wekken in de magneet.

Bellen in gelatine

Voor een experiment heb ik een gelatineoplossing gemaakt die ik enige tijd heb laten staan. Laatst viel me op dat zich bijna zuivere bellen aan het vormen waren in de gestolde gelatine, ze lijken ook te groeien.
Een mogelijke verklaring is de groei van microorganismes. Aangezien gelatine een goede voedingsbodem voor microorganismes is vormen de bellen zich door gas dat geproduceerd wordt als een reactieproduct van het metabolisme van de groeiende kolonie microorganismen. Dat zou dan ook de groei van de bellen verklaren.

Vorming van bellen in gestolde gelatine

Op een foto die enkele dagen later genomen is kan men duidelijk waarnemen dat men met microbiologische groei te maken heeft.

Zilver boom

De reactie van (met salpeterzuur aangezuurd) zilvernitraat met aluminium folie laat zilver neerslaan in de vorm van boomachtige structuren (dendrieten).
Reactie: Al(s) + 3Ag+ –> Al3+ + 3Ag(s)

Microscoop: Euromex BioBlue BB.4253 TriNoculair (met polarisatiefilter)
Objectief: 10x
Camera: Panasonic DC-GX-9

Zilverboom

Loodjodide kristallen

Ik heb al eens eerder een foto van (voornamelijk hexagonale) loodjodide (PbI2) kristallen geplaatst. Deze keer heb ik een filmpje gemaakt. Een druppel van een loodacetaat (Pb(Ac)2) oplossing is op een objectglaasje geplaatst waarop men vervolgens een dekglaasje legt. Naast het dekglaasje legt men een korrel kaliumjodide (KI) die men met een tandenstoker tegen het dekglaasje aanschuift. Men kan de vorming van loodjodide kristallen zien maar ook de vorming van zwarte “lijnen”. De zwarte lijnen die gevormd worden zijn waarschijnlijk jood (I2). De video wordt 8x versneld afgespeeld.
Reactie: Pb2+ + 2I –> PbI2 (s)
Microscoop: Euromex BioBlue BB.4253 TriNoculair met polarisatiefilter
Objectief: 10x en 40x
Camera: Panasonic DC-GX-9

Loodjodide kristallen