Maand: december 2018

Polarisatiefilter voor USB digitale microscoop

Digitale microscopen zijn heel leuke dingen om mee te spelen en objecten microscopisch te onderzoeken. Ze hebben echter een groot nadeel en dat is dat de in de kop ingebouwde verlichting vaak veel reflecties en schitteringen veroorzaakt. Een van de manieren om de schitteringen te verminderen is m.b.v. een polarisatiefilter. Deze zitten ingebouwd in de Dino-Lite USB microscopen maar dus niet in mijn Celestron USB microscoop. Polarisatiefilters worden ook bij camera fotografie gebruikt en een dergelijk filter heb ik ooit eens bij een kringloopwinkel op de kop getikt. Deze past nagenoeg perfect op de onderkant van de microscoop. Het resultaat kan men zien in onderstaande compilatiefoto waar een oxaalzuurkristal bekeken wordt zonder en met polarisatiefilter.

Preparaat houders

Als microscopie een van je hobby’s is dan maak je regelmatig preparaten, bij voorkeur zeer platte zodat je cellen goed kunt zien. Nu zijn er ook iets dikkere preparaten die je bv met een stereomicroscoop wilt bekijken en die je ook wilt bewaren. Een manier om daar een preparaathouder van te maken is m.b.v. platte o-ringen die men in elke doe-het-zelf winkel kan kopen. Lijm deze m.b.v. contactlijm vast in het midden van een objectglaasje.  Plaats het te bewaren en te bestuderen materiaal binnen de o-ring en lijm vervolgens een dekglaasje vast op de o-ring.

Hoe radioactief is een banaan?

Het eten van bananen wordt om medische redenen geadviseerd aangezien bananen een goede bron van kalium zijn hetgeen helpt om de bloeddruk wat lager te houden. Een kleine hoeveelheid van dat Kalium (0.0117%) is het radioactieve isotoop 40K. Het isotoop vervalt onder uitzenden van bèta straling met een halfwaardetijd van 1.26 x 109 jaar. Men kan zichzelf dus de vraag stellen hoeveel straling een banaan afgeeft.

Een grote banaan bevat ca. 900 mg K hetgeen overeenkomt met 7.02 x 10-5 g 40K. De snelheidsconstante kunnen we afleiden van de halfwaardetijd m.b.v. k = ln2 / t1/2 hetgeen een k geeft van 1.75 x 10-17 s.

M.b.v. de 1ste orde vergelijking: dN/N = – kt en t = 1 s berekenen we dat voor 1 mol (N = 6.022 x 1023 atomen, 1 mol = 40 g) van 40K geldt dat 1.05 x 107 (= dN) atomen per seconde vervallen.

Voor de banaan geldt dan: 1.05 x 107 / 40 = x / 7.02 x 10-5 met x = 18.4

Een grote banaan heeft dan een 40K stralingsactiviteit van 18.4 Bq (becquerel, het aantal atoomkernen dat per seconde radioactief vervalt). Ter vergelijk, het menselijk lichaam heeft een activiteit van 120 Bq/kg en melk heeft een activiteit van 40 Bq/l.

Literatuur:

David. W. Ball; “How Radioactive Is Your Banana”; Journal of Chemical Education; 2004 10 81; p. 1440