Enkele maanden geleden ben ik van mijn Samsung Galaxy Note 9 overgestapt op een Samsung Galaxy S23 Ultra. De voornaamste reden voor de overstap was dat ik geen beveiligingsupdates meer zou ontvangen op de Note 9 (OS upgrades kreeg ik al langer niet meer), hetgeen ik nogal bezwaarlijk vind voor een smartphone waarin veel persoonlijk informatie is opgeslagen. Met de werking van de Note 9 was verder niet veel mis en ik gebruikte de Note 9 nog steeds met volle tevredenheid. Ik besloot over te stappen op een S23 Ultra omdat de s-pen voor mij een belangrijk onderdeel is en omdat er op dat moment een goed aanbod bij Samsung was voor de aanschaf van de S23 Ultra.
Eigenlijk bekroop me direct na het eerste gebruik van de S23 Ultra al de vraag of deze ‘moderne’ S23 Ultra wel zoveel beter was? Ik besloot indertijd om pas na een paar maanden gebruik nog eens goed na te denken over de vraag of de S23 Ultra wel echt een grote verbetering was t.o.v. de Note 9. Zo bedacht, zo geschiedde.
De meest positieve punten van de S23 Ultra zijn batterijduur, scherm, camera en snelheid. Daarbij kan ik echter al meteen de opmerking maken dat de batterijduur van mijn Note 9 ook uitstekend was. Ik haalde nog steeds gemakkelijk meer dan een dag voordat ik moest opladen. De S23 Ultra is duidelijk zwaarder en groter dan de Note 9 maar ligt, naar mijn gevoel, nog steeds goed in de hand. Het scherm van de S23 Ultra is groter en ‘mooier’ qua kleuren maar eerlijk gezegd heb ik als 65+ er moeite mee om de verschillen te zien. Dat geldt eigenlijk ook voor de verversingsfrequentie (60 en 120 Hz), ik zie het verschil niet zo goed. Dat zal er wel mee te maken hebben dat ik geen doom scroller ben en ook geen games speel op mijn smartphone, maar ik heb de frequentie ondertussen vastgezet op 60 Hz, hetgeen beter zou moeten zijn voor de batterijduur. Idem eigenlijk voor de snellere processor. Ik gebruik niet veel apps waarbij ik het verschil goed kan merken. Dus ook hier geldt dat, als ik er op let, de verschillen wel kan merken, maar niet genoeg om een belangrijke reden voor een upgrade te zijn. Wat wel een duidelijke verbetering is, is de camera. Die is duidelijk superieur t.o.v. die van de Note 9 (die echter ook erg goed was). Ook hier geldt echter weer dat ik de verbetering wel zie (vooral met foto’s in het donker) maar dat ik nog steeds tevreden ben met de foto’s die de Note 9 maakt.
Een van de grootste ‘verslechteringen’ van de S23 Ultra t.o.v. de Note 9, is dat er minder sensors geïnstalleerd zijn in de S23 Ultra. Met de Note 9 kon je de hartslag en het zuurstofgehalte van het bloed meten (handig in het Corona tijdperk). De S23 Ultra heeft deze sensor niet meer. Aangezien ik een Samsung Galaxy Fit 2 draag om mijn sporten en stappen bij te houden heb ik, op een indirecte manier, nog steeds toegang tot mijn hartslag, maar het voelt toch aan als een degradatie.
Iets wat me opviel was de kwaliteit van de hoesjes die Samsung levert. Voor de Note 9 waren er een paar hoesjes met functie te krijgen, voor de S23 Ultra alleen maar een standaardhoesje. Uiteraard betaal je wel nog steeds een topprijs (als je ze los koopt).
Het moge langzamerhand wel duidelijk zijn dat ik voor mijn gevoel er niet echt veel op vooruit gegaan ben met de aanschaf van de S23 Ultra. Ik denk zelfs dat als de Note 9 nog steeds upgrades zou krijgen, ik deze weer zou gaan gebruiken. De S23 Ultra is een mooie smartphone, en doet bijna alles wat ik zou willen. Maar toch…

Een handig speeltje dat ik toevallig tegen kwam op AliExpress en gekocht heb, een macropad. Een macropad is een klein keyboard dat knoppen bevat die programmeerbaar zijn voor een bepaalde functie. Je hebt het niet echt nodig maar als je het eenmaal in je bezit hebt bevalt het, en gebruik je het ook. De software benodigd voor het programmeren is downloadbaar en gemakkelijk te bedienen. De RGB verlichting werkt maar is alleen in het (schemer)donker goed te zien. Ik heb mijn knoppen geprogrammeerd voor Copy (CTRL C), Paste (CTRL V), Find (CTRL F) en Volume control.

Als je met retrocomputing begint komen ook wat langvergeten problemen weer bovendrijven. Je hebt ook weer een cassetterecorder nodig om programma’s op te slaan. Als je een werkende gevonden hebt dan is deze oud en is het verstandig om de koppen schoon te maken. Daar gebruik je dan een schoonmaakcassette voor maar die zul je bij de MediaMarkt niet meer vinden. Gelukkig is daar nog AliExpress, waar ze dit soort zaken nog gewoon voor een schijntje te koop aanbieden.

Nu ik met retrocomputing met een ZX-81 begonnen ben krijg je ook weer te maken met het opslaan en weer inlezen van programma’s m.b.v. een cassetterecorder. Dan krijg je ook te maken met het probleem dat men tegenwoordig wat moeilijker aan de benodigde cassettes komt. Bij mijn bezoek aan Japan werd ik in een normale electronicawinkel (a la MediaMarkt) aangenaam verrast. Daar kan men dit soort zaken nog gewoon kopen en ook in formaten die zeer geschikt zijn voor retrocomputing zoals de 10 en 20 min audioopslag. Ook viel me op welke varieteit aan apparatuur nog men kan kopen in dit soort Japanse winkels. Je krijgt het gevoel dat in de MediaMarkt een enorme kaalslag heeft plaatsgevonden.

Recentelijk heb ik een verhaal in mijn blog gepost over het hergebruik van mijn Psion 5mx, een PDA uit de jaren 90. Na dat verhaal begin ik me af te vragen of er geen moderner tegenhanger te vinden was van deze PDA. De Pocket PC komt aardig in de buurt, een volledige PC in PDA formaat, maar de prijs vond ik een beetje te hoog voor een machientje “voor het reizen”. Ik kwam echter ook een al wat ouder project tegen, de Gemini PDA van Planet Computers waarbij het toetsenbord uit de hand van een oudere Psion ontwerper kwam. Vooral dat laatste trok mij wel aan, maar kijkende op de website van Planet Computers zag ik dat de PDA nog steeds beschikbaar was maar voor een prijs die ook niet echt goedkoop was (554 € voor de WiFi only versie). Wat spitten op het internet liet me ook wat fronzen. De PDA draait op een oudere versie van Android maar heeft de mogelijkheid om Linux te installeren. Er is echter nooit een echt goed werkende Android update uitgekomen en de ondersteuning van Linux lijkt ook tegen te vallen. De mogelijkheid om een WiFi only Gemini PDA op Marktplaats te kopen voor een zachte prijs liet me uiteindelijk echt overstag gaan.  

De eerste kennismaking was positief, vooral met betrekking tot het toetsenbord het hoge resolutie touch kleurenscherm, WiFi, de batterijduur, algemene vormgeving en handzaamheid. Legt men de Gemini naast een Psion 5mx dan zijn de overeenkomsten en verschillen duidelijk zichtbaar.

Zo uit de doos werkt de software goed en zijn er ook een paar specifieke Gemini PDA apps beschikbaar. Het gegeven dat je echter met een oudere versie van Android te maken hebt (v 7.1.1) breekt je echter al snel op als Apps gaat installeren. De installatie van veel Apps gaat niet door (ook die van de pre-installed Office versie)  omdat de Android versie te oud is, en sommige wel te installeren Apps werken niet goed.

Om een redelijk goed werkend systeem te krijgen heb ik van de PDA een Chromebook achtig systeem gemaakt hetgeen betekent dat ik veel werk met Google Docs en Google Drive. Om veiligheidsredenen (oude Android versie ) heb ik de WiFi alleen aanstaan als ik deze nodig heb, bv bij het synchroniseren of als ik iets op Internet wil opzoeken. De synchronisatie met Google verloopt verder vlekkeloos.

Ik overweeg nog steeds om de PDA om te zetten in een Linux gebaseerd systeem maar ben een beetje huiverig om de stap te zetten.  Een projectje om later eens te proberen op een regenachtige dag.

Al met al concludeer ik dan dat ik het op zich een leuk systeem vind om erbij te hebben, maar ik kan niet zeggen dat ik het advies zou geven om de Gemini PDA te kopen. Als ik de Planet Computers prijs had moeten betalen zou ik zeker spijt hebben gehad van deze aankoop, de zeer veel lagere Marktplaats prijs die ik betaald heb maakt het echter een meer acceptabele aankoop. Ondanks de gebreken merk ik aan mezelf dat, als ik korte trips in het openbaar vervoer maak, ik sneller deze PDA meeneem dan mijn 10 inch Samsung Galaxy Tab S7 tablet met toetsenbord. Het blijft makkelijker typen in de bus op zulk een PDA (dit stukje is grotendeels geschreven in de bus op de Gemini PDA).

SPECIFICATIES GEMINI PDA

Network

• WiFi802.11a/b/g/n/ac
• GSM: 850/900/1800/1900MHz
• CDMA: 850/1900 MHz BC0 BC1+ EVDO
• WCDMA: 900/2100MHz
• LTE: 1/2/3/4/5/7/12/17/20/41
• VoLTE: Compatible

SIM

• SIM slot + eSIM (ready)

Display

• Type: 5.99 FHD+ (18:9)
• Size: 5.99 inch
• Resolution: 2160×1080, 403 ppi
• Multi Touch: Yes
• Protection: Scratch-Resistant Glass

Platform

• OS: Android OS 7.11 upgradable to 8.1 as standard.
• User installable Sailfish, Linux Debian and Linux Kali.
• Dual boot OS capability.
• Chipset: Mediatek MT6797X Helio X27 (Deca Core)
• CPU: 2x Cortex A72 @ 2.6 GHz, 4x Cortex A53 @ 2.0 GHz, 4x Cortex A53 @ 1.6 GHz
• GPU: Quad Core ARM Mali T880 MP4 @ 875MHz

Memory

• RAM: 4GB
• Card Slot: microSD
• Internal: 64GB

Sound

• Speakers: Stereo Speakers
• Microphones: Integrated Ambient Microphones
• 3.5mm Audio Jack: Yes

Comms

• Bluetooth: v 4.1
• GPS: Yes, with AGPS
• USB: 2x USB Type-C, OTG support

Body

• Form Factor: Wide Clam Shell
• Dimensions(mm): 171.4w x 79.25d x 15.1h
• Weight: 308g
• Battery: 4,220mAh

Camera

• 5MP Front Camera (External 5MP camera additional accessory module also available)

Features

• Keyboard: Mechanical full keyboard
• Keyboard Layouts: Arabic, Brazilian, Chinese, Czech, Croatian, Dvorak, Finnish, French, German/Austrian, Greek, Hebrew, Hungarian, Icelandic, Italian, Japanese, Korean, Norwegian/Danish, Polish, Portuguese, Russian, Spanish, Swedish, Swiss, Thai, UK English, US English.
• Voice Input: Dedicated voice assistance button
• Sensors: Accelerometer, light sensor, gyroscope, magnetic-sensor
• LED Lights: 5 programmable LED

Retrocomputing is momenteel “in” en ook ik heb me een beetje laten meeslepen in deze trend. “Vroegah”, rond het millennium, was ik de gelukkige eigenaar van een Psion 5mx die ik in een vlaag van, zoals ik het nu zie, verstandsverbijstering verkocht heb. Recentelijk kwam ik echter in een kringloopwinkel weer een volledig werkende Nederlandstalige Psion 5mx tegen, inclusief software en seriele verbindingskabel, die ik  tegen een zeer zacht prijsje kon kopen.

Ik ben weer met deze Psion aan de slag gegaan en ben eigenlijk weer zo gecharmeerd van de Psion dat ik deze weer regelmatig mee neem. De voornaamste redenen zijn de compactheid, het feit dat het systeem draait op twee AA batterijen en  vooral een zeer goed werkend toetsenbord waardoor je bv in de bus gemakkelijk een artikel kunt schrijven.

De Psion draait op het EPOC besturingssysteem, bevat alle benodigde software (Word, Excel, etc.), is uitgerust met een aanraakgevoelig monochroom LCD scherm dat in fel zonlicht nog goed leesbaar is (in het donker (ondanks backlight minder), een pen,  en een (zoals vermeld) uitstekend uitschuifbaar toetsenbord. Het geheugen is uitbreidbaar m.b.v. Compact Flash (CF) cards. De standaard software van de Series 5mx is compatibel met die van de pc en biedt de mogelijkheden om documenten uit te wisselen met officepakketten van Microsoft, Lotus, Wordperfect en Corel. Waaran men kan zien dat het een oud systeem is aangezien naar mijjn weten alleen Microsoft (Word, Excel) nog levend is.           

Indertijd waren veel systemen uitgerust met een Infra-Rood poort zoals ook de Psion. IrDa-compliant Infrarood staat korte afstands (tot ca. 1 m) toe voor printen en draadloze informatieoverdracht van de Psion naar een geschikte printer of een andere Psion Series 5 palmtop. Infrarood kan ook gebruikt worden voor email en webbrowsing met behulp van de Series 5 software en een geschikte GSM dataphone of een mobiele telefoon gecombineerd met de DI127 infrarood adapter. Al met al zijn dat echter toepassingen die tegenwoordig veel gemakkelijker met de mobiele telefoon gaan.

Het systeem is nogal oud en dat geeft uiteraard enkele problemen, vooral de interconnectiviteit, het uitwisselen van bestanden tussen de Psion en de Windows 10 omgeving. Men kan CF cards gebruiken maar aangezien we een Retro benadering hanteren is het natuurlijk leuker om de PsiWin software te gebruiken. Ik had ooit bij een kringloopwinkel een HP thin client op de kop getikt en het was op zich al een leuk project om daar Windows XP op te installeren (jammer genoeg heb ik geen werkende audio drivers kunnen vinden) waardoor het meer originele gevoel terugkrijgt. Deze thin client bevatte ook nog een originele seriële poort waarop men de synchronisatiekabel kan aansluiten.  Synchronisatie met de Windows XP machine werkte vlekkeloos. Voor het uitwisellen van bestanden en installeren van software gebruikte ik een USB stick. Psion software kan men nog steeds her en der op et web vinden. Ik gebruik deze machine echter niet voor het bijhouden van mijn agenda, het lezen van mijn e-mail of het browsen op het web, hetgeen ik in het verleden wel degelijk deed. Ik herinner me nu ook waarom ik indertijd met de Psion gestopt ben. In de tijd dat Windows 8 geïntroduceerd werd was het niet meer mogelijk om de Psion met Outlook te synchroniseren. Microsoft heeft indertijd geen enkele moeite gedaan om dergelijke problemen op te lossen hetgeen erg frustrerend was.

Software voor de Psion kan men nog steeds vinden op het web al lijkt het wat minder te worden. Uiteraard heb ik vele van die programma’s geïnstalleerd , tools, emulators, spelletjes, etc., maar ik kan niet zeggen dat ik er veel mee doe. De meeste software is “nice to have”.

Zoals reeds vermeld is voor mij momenteel de voornaamster reden om de Psion mee te sjouwen in mijn rugzak het gemak dat deze geeft als je een stukje wilt schrijven. Openen, toetsenbord klapt uit, Word openen, typen.

Retro computing is momenteel een kleine hype en ook ik heb me daar niet van kunnen weerhouden. Momenteel ben ik weer in het bezit van een Psion 5mx die ik voor een zacht prijsje bij een kringloopwinkel op de kop heb kunnen tikken. Ik was vroeger een enthousiast gebruiker van de Psion 5mx gecharmeerd als ik was met de gedachte van mobile computing. De Psion 5mx tikte indertijd alle boxen aan die ik kon verzinnen, met als beste eigenschap het fenomenale toetsenbord. Dit artikel type ik ook op mijn Psion terwijl ik in de bus zit.

In dit artikel wil ik een specifiek probleempje bespreken. Het geheugen van de Psion kun je uitbreiden met een Compact Flash card en ik had nog een 32 MB CF card uit mijn oude Psion tijd liggen die ik kon gebruiken in de Psion. Momenteel gebruik ik de Psion nogal fanatiek en ik begon na te denken of ik niet beter een CF card met grotere capaciteit kon installeren. Na wat Googlen leek het met beter om een CF card van een ‘echt’ merk te bestellen. Te modern en te snel (voor digitale camera’s) werd ook afgeraden aangezien de Psion “oud” is en niet overweg kan met te moderne CF cards met een grote capaciteit en hoge transfer snelheden overweg.  Vergeleken met vroeger zijn deze tegenwoordig erg goedkoop, voor 15 euro kun je bij AliEpress een 512 MB CF card van Sandisk aanschaffen.

De CF card was snel binnen maar bij het plaatsen van de CF card in de Psion werd deze niet herkend. Nu was dat probleem ook vermeld in sommige fora en de oplossing leek te zijn om op een specifieke manier te formatteren. Dat werkte echter niet met de standaard windows formatterings tool. Wat uiteindelijk wel werkte was het gebruik van SD Formatter met wat specifieke instellingen zoals “Size Adjustment ON” en “Full Overwrite”. Het duurde vervolgens de hele nacht voordat de CF card geformatteerd was maar deze werd daarna wel herkend en is momenteel in gerbuik in de Psion 5mx waarop ik dit artikel schrijf. Formatteer voor de zekerheid de CF card eerst in de Psion zelf via het betreffende menu (System – Disk – Formatteer Disk en vergeet dan niet de D disk te formatteren). De inhoud van de oude naar de nieuwe CF card kopiëren kan gewoon via Windows (van oude CF card naar PC en vervolgens van PC naar de nieuwe CF card).

Ik heb dezelfde procedure gevolgd voor een 4 GB Sandisk (30 MB/s overdrachtssnelheid) maar daarbij werkte deze procedure niet.