Thermische camera voor smartphone

Een van de gadgets die ik al wat langer wilde bemachtigen vas een thermsche camera maar de gepeperde prijzen ervoer ik als een belemmering. Recentelijk kwam ik bij Banggood echter een mini thermische camera tegen die men op de smartphone aansluit en die redelijk geprijsd was (75 €, inclusief verzendkosten), de TIOP01 Resolution Infrared Thermal Imager. De resolutie van 32×32 is niet bijzonder hoog maar is nog steeds bruikbaar. Via de USB-C connector sluit men de camera aan op de Android smartphone en via de te downloaden App (TinyThermalImager) kan men thermische foto’s nemen. Persoonlijk vind ik het grootste voordeel dat de camera zeer compact is en gemakkelijk mee te nemen.

Thermal Image of a Smoothie

Thermische opname van een smoothie

Specificaties:
Name: Thermal Imager
Resolution: 32*32
Temperature measurement ranges: -20~1000°C
Temperature measurement accuracy: ±3°C
Field of view: 33°
Maximum frame-number: 5fps
Color mode: 5
Interface:TYPE-C
System requirement: Android 8.0-12
Operating temperature: 0℃~50°C
Storage temperature: -40℃~80°C
Item size: 45 * 31 * 20mm
Item weight: 11g

Fidget Spinner rotatie

Moderne telefoons bevatten zoveel sensors dat ze uitermate geschikt zijn om experimenten mee uit te voeren. Een website die je daar een heel erg goede helpende hand bij biedt is Phyphox. Een van de experimenten men met de App kan uitvoeren is het bepalen van de rotatiesnelheid van een Fidget spinner. In de beschrijving stelt men dat men het experiment kan uitvoeren door een arm te magnetiseren door er even een “supermagneet” op te plaatsen. Dat werkte niet goed bij mij dus ik heb het experiment uitgevoerd met een magneet op een arm geplakt. Installeer de Phyphox App en start deze op. Start de magnetometer en laar de Fidget spinner roteren. Analyseer de meetdata met de App. Eventueel kan men deze ook als Excel file exporteren en door inzoomen de rotatiesnelheid bepalen.
Een andere, makkelijker, methode is het gebruik van de “Magnetic Spectrum” tool. Deze maakt het mogelijk om de rotatiesnelheid rechtstreeks uit te lezen.

Magnetic Spectrum

Super Slow Motion op de Samsung Galaxy Note 9

Recentelijk heb ik de knoop doorgehakt en me een nieuwe Smartphone aangeschaft waarbij ik wederom voor een Samsung Galaxy Note gekozen heb nl de Samsung Galaxy Note 9 (SM-N960F, 512 GB opslag, 8 GB RAM geheugen) . Een hele sprong voorwaards vergeleken met mijn Samsung Galaxy Note 4. Ik heb uiteindelijk voor de Note 9 i.p..v de Note 10 gekozen omdat deze nog een headphone jack heeft , een kleine bezel maar geen notch of gaatje, de goede batterijduur, de dual SIM mogelijkheid maar vooral omdat ik geen 1000 € wil betalen voor een mobiele telefoon. De Note 9 kan men momenteel voor een aanzienlijk lagere prijs kopen en vooral deze high end versie laat niet veel steken vallen t.o.v. van het Note 10 instapmodel. Ik ben een fan van de Note series vanwege het pennetje en de high end specs die het mogelijk maken om meerdere jaren met zulk een mobiele telefoon kan rond te lopen zonder echt het gevoel te hebben dat men iets mist.

Een van de leukere opties die de Note 9 biedt is het maken van videopnames met Super Slow Motion (960 FPS). Dat maakt het mogelijk om een opname te maken van een vallende druppel water.

Swift optical Universal Smartphone Phone Adapter voor de microscoop

Een van de YouTube blogs waarop ik geabonneerd ben is Microbehunter waar microscopie voor elk kennis en kunde niveau besproken wordt. Recentelijk werd daar de Swift optical Universal Smartphone Phone Adapter Model EF94091 (€ 19 bij Amazon.de) besproken.  Nu ben ik zelf ook al een tijdje aan de slag met dit soort mobiele telefoon koppelstukken en werd door deze bespreking, voldoende enthousiast gemaakt (mede door de lage prijs) dat ik besloot deze telefoonadapter te kopen.

De voornaamste reden voor mij om een telefoon adapter is dat, alhoewel ik al in het bezit ben van microscoopcamera’s (5 Mp, 2 Mp), deze adapter me de mogelijkheid geeft om hogere resolutie foto’s te maken (12 Mp). De voornaamste reden om deze specifieke telefoon adapter te kopen is omdat deze, in het YouTube filmpje, zo gemakkelijk in gebruik leek, hetgeen ik ondertussen kan bevestigen. Een ander voordeel vind ik dat je door op deze manier te werken een foto maakt van hetgeen je daadwerkelijk door het oculair ziet (afocale fotografie). Het gebruik van microscoop camera’s resulteer meestal in een extra vergrotingsfaktor, hetgeen soms voordelig is, maar niet altijd.

Je plaats je telefoon in de adapter, je positioneert de lens van je camera in het midden van de objectiefhouder en je draait de schroef aan de onderkant aan om de positie vast te zetten. Controleer even of de camera inderdaad goed gepositioneerd is. Plaats het geheel op het oculair van je microscoop, klem het geheel vast met de klemschroef in de oculairhouder en je bent klaar om foto’s te nemen.

Ik heb de 28 mm oculair adapter gekocht die geschikt voor een oculair met een externe diameter van 28 mm. Een oculair adapter va, 26 mm is ook beschikbaar maar de 28 mm versie is wat universeler. In principe kan men een grotere oculair adapter ook passend maken met wat karton.

Een nadeel is dat deze adapter niet werkt op microscopen en stereomicroscopen met grotere oculairen (zoals bv mijn Euromex ML2000 (30 mm) en mijn Euromex StereoBlue (33 mm)). Dat probleem is echter op te lossen door permanent een kleiner oculair in de adapter te plaatsen.

Enkele voorbeelden zijn te zien in bijgevoegde foto’s, genomen met een Samsung Galaxy Note 9 en een Euromex BioBlue BB.4253 TriNoculaire microscoop, uitgebreid met een polarisatie kit.

Swift Smartphone Adapter

veer
koperboom
kristallen

Nurugo Micro clip – microscoop voor de Smartphone

Een apparaatje dat ik al enige tijd in mijn bezit heb na deelgenomen te hebben aan een Kickstarter campagne is de Nurugo Micro, “The Smallest 400x Microscope for Smartphone!”. Op de een of andere manier kwam ik er maar niet aan toe om een stukje te schrijven maar ik vond dat het nu toch echt eens tijd werd.

De Nurugo Micro valt onder de camera-accessoires voor mobiele telefoons die men tegenwoordig wel vaker kunt vinden, het is een clip die men over zijn Android of iPhone smartphone kan schuiven en die, volgens Nurugo, de zoom van de camera op 400x vergroting kan brengen.

Hier kunnen we al gelijk commentaar op leveren. De Nurugo micro kan deze vergroting niet halen op basis van optische vergroting alleen, het moet dan gaan om een combinatie van optische en digitale vergroting. Ook is het verstandig rekening te houden met het type vergroting dat bedoeld wordt. Gaat het om een vlakvergroting dan is de werkelijke vergrotingsfactor de wortel van 400 dus 20x, hetgeen heel wat realistischer overkomt.

De camera lens, met ingebouwde verlichting, benodigd ook een speciale app die de typische smartphone-camera-men u opties biedt zoals burst mode, video, time lapse, slow motion en een speciale meetmodus die je helpt om de grootte van objecten te bepalen.

Naast de camera module en twee verschillende clips wordt ook een aantal accessoires meegeleverd, zoals een plastic mal voor de telefoon die helpt het beeld te stabiliseren, objectglaasjes, enkele preparaten, twee verschillende clips voor de telefoonlens en wat onderdelen die helpen de Nurugo lens te focusseren en te fixeren.

De Nurugo Micro clip is iets wat je gemakkelijk mee kunt nemen als draagbare microscoop. De belangrijkste vragen die men dan beantwoord wil hebben is of deze gemakkelijk in gebruik is en of deze goede foto’s van objecten kan maken.

De belangrijkste kenmerken van het werken met de Nurugo zijn beschreven in onderstaande figuur.

Het is van belang om de Nurugo op de juiste manier met de juiste clip te bevestigen aangezien de verlichting van het monster vindt plaats via de in de telefoon ingebouwde flitser.

Na het bevestigen van de clip en eventueel het gebruik van de meegeleverde nivellerings wiggen kan men het bijgevoegde focusseer hulpmiddel de lens zo instellen dat deze goed gefocusseerd is. In principe hoeft men dit maar een keer te doen. In werkelijkheid zit ik altijd een beetje te rommelen om het goede focus te vinden. Dat komt gedeeltelijk omdat ik een beschermhoes op mijn telefoon heb zitten en zonder deze zou dit proces iets gemakkelijker zijn. De focusseermethode heeft echter ook als nadeel dat men met de lens extreem dicht op het monster zit, een dekglaasje kan het dan al lastig maken om te focusseren, een beetje manoeuvreerruimte is dan wat gemakkelijker in gebruik.

Op de mobiele telefoon moet men de App “Nurugo Box” installeren. Deze werkt in het algemeen maar …. op mijn Samsung Galaxy Note 4 (Android 6.0) crasht deze ook vrij regelmatig als men de “Gallery” gebruikt.

De gemaakte foto’s worden niet standaard opgeslagen in de “Gallery” van de telefoon zelf maar in de folder “Nurugobox” die men in het interne geheugen van de telefoon kan vinden. Het is niet mogelijk om de instellingen zo aan te passen dat men de microSD kaart als geheugenopslagplaats kan selecteren. Om foto’s voor langere tijd te bewaren moet men ze vanuit de Nurugo Gallery exporteren naar de Nurugo Box, een cloud dienst waar men de foto’s ook met anderen kan delen. Vanuit de Nurugo Gallery kan men ook foto’s via andere services delen (mail, DropBox, OneNote, etc.).

Om een beter idee te krijgen over de vergroting die men met de Nurugo Micro kan bereiken heb ik een kalibratie slide genomen en foto’s gemaakt zonder van digitale vergroting gebruik te maken. Het resultaat is weergegeven in onderstaande figuur. Zoals men kan zien kan men optisch scherpe foto’s van objecten op micrometer schaal (~10 micron) maken.

Op het scherm van mijn Samsung Galaxy Note 4 wordt 1 mm ca. 25 mm groot hetgeen overeenkomt met een optische vergrotingsfactor van 25x, een aardige overeenkomt met onze eerste schatting.

Bij de Nurugo Micro worden drie goedkope Chinese preparaten meegeleverd. De kwaliteit daarvan is niet erg goed en ik besloot om preparaten van betere kwaliteit te gebruiken voor verder onderzoek.

Om het effect van digitale vergroting beter zichtbaar te maken heb ik onderstaande compilatie van een preparaat met optische en digitale vergroting gemaakt. Zoals men kan zien is het inderdaad mogelijk om microscopische afbeeldingen van goede kwaliteit te produceren. In zoverre voldoet de Nurugo mijns inziens.

Concluderend kan men stellen dat de Nurugo Micro een handig zakmicroscoopje is om bij je te dragen. Foto’s maken heeft wel enig manoeuvreren nodig maar dat wordt weer gecompenseerd door zijn extreem compacte vorm.

Ikzelf draag de Nurugo Micro, tezamen met een UV-lampje, een Macrolens en nog wat andere hulpmiddelen altijd bij me in een klein compact doosje.

Camera Apple IPhone 4s vs Samsung Galaxy Note 2

Als men wel eens naar discussies luistert over het verschil in foto’s maken tussen Android en IPhone dan krijgt men al snel te horen dat het gemakkelijker is om goede foto’s re maken met een IPhone. Als de lens niet superieur is dan is de software het wel. De IPhone is volgens velen dus een betere “point en shoot” camera. Ik vroeg me af of er inderdaad een groot verschil is tussen de foto’s die ik maak met mijn Samsung Galaxy Note 2 en mijn Apple IPhone 4s. Zowel de IPhone 4s als de Samsung Galaxy Note 2 zijn beiden uitgerust met een 8 megapixel camera. De test die ik bedacht heeft wel een kleine aanpassing. Ik ben geïnteresseerd in het maken van macro foto’s van micro preparaten en besloot twee ervan te gebruiken voor dit experimentje. Een micromount van Smithsoniet en kristallen Bismuth. Voor beide telefoons zij er opzetstukjes verkrijgbaar waardoor men verschillende lenstypen achter de lens van de mobiele telefoon kan zetten. In dit geval heb ik me beperkt tot de macrolens. Volgens heb ik aantal foto’s van de preparaten gemaakt en het resultaat is in onderstaande tabel weergegeven.

Eigenlijk kan ik maar een conclusie trekken. Ik zie geen verschil.

Android “Pocket Cast” podcast software, een goed alternatief voor ITunes

Een van de redenen voor mij om nog altijd enige voeling te behouden met het Apple universum was “podcasting”. Ik ben in het bezit van een (5de generatie) 16 GB Apple IPod Nano MP3 speler, die ik vooral bij het sporten en het reizen gebruik(te) om naar podcasts te luisteren. Er was, voor zover ik wist, maar een programma dat het mogelijk maakte om podcasts gemakkelijk en goed te beheren op je PC en op je MP3 speler en dat was Apple ITunes. Een programma waar ik op zich altijd een hekel aan had maar waarvoor ik in al die jaren nooit een goed alternatief heb kunnen vinden. Het gevolg daarvan is dat je bij het reizen, afgezien van je smartphone je ook je MP3 speler zit mee te slepen. Daar wilde ik nu eindelijk eens van af, vooral nu ik een Samsung Galaxy Note 4 heb. Ik besloot daarom weer eens te onderzoeken wat er op Android gebied op podcast gebied beschikbaar was.

Tot mijn vreugde heb ik nu een programma kunnen vinden dat aan mijn eisen voldoet nl “Pocket Casts”(€ 2.99). Ik heb de App via de Google Playstore rechtstreeks op mijn Note kunnen installeren en configureren. Een tussenstap via je PC, zoals bij ITunes, is dus niet nodig. Belangrijker is echter dat ik alle podcasts die ik binnen ITunes geïnstalleerd had ook kon terugvinden binnen deze App en me daar vervolgens voor aangemeld heb (en dat was vroeger wel eens anders).

Radiation Watch Pocket Geiger

Een van de clubjes waar ik lid van ben is de Werkgroep zand (http://www.gea-geologie.nl/info-geologie/zand) van de Stichting Geologische Activiteiten. Daar kwam enige tijd geleden ter sprake dat sommige zanden van nature radioactief zijn en hoe dat te meten waarbij iemand een goedkope Russische geigerteller liet zien. Sinds die tijd ben ik op zoek naar een betaalbare Geigerteller. Je kunt ze vinden op  E-Bay, ik vond een Russische website waar ze verkocht werden en zelfs bij Conrad kun je ze kopen. Ik vond ze echter te duur.

Recentelijk vond ik echter een verwijzing naar de Pocket Geiger en die leek precies te zijn wat ik zocht. Een compact apparaatje dat je op je mobiele telefoon kunt aansluiten. Er zijn versies voor zowel Android als iOS, waarbij de IPhone versie het verst ontwikkeld is. De stralingsmeter kost maar 50 GBP (inclusief transportkosten) en ik heb er niet lang over hoeven na te denken alvorens de Android versie te bestellen.

Je gebruikt de Pocket Geiger door hem te verbinden met de Audio uitgang van de smart Phone en de betreffende App op te starten. De sensors in het hardware gedeelte zij photodiode sensors die nabije straling detecteren en de resultaten aan de App rapporteren.

De achtergrond achter deze stralingsmeter is boeiend. Radiation-watch.org is een open en non-profit project opgezet om goedkope en slimme stralingsdetectors te ontwikkelen die door iedere te beruiken zijn maar vooral in de buurt van Fukushima in  Japan. Van oorsprong is het een Kickstarter project.

Ik heb het apparaat nu al enige tijd in huis maar heb er aardig wat moeite in moeten steken om het goed te kunnen testen. Het probleem is nl dat het lastig is om aan een radioactieve bron te komen. Dat probleem heb ik opgelost door een oude rookmelder te slopen.  Deze bevatte een minieme (1/5000 g) hoeveelheid Americium 241 (Am 241, halfwaardetijd 432 jaar) dat alpha en gammastraling uitzend.

Vervolgens heb ik dus wat metingen uitgevoerd en de resultaten bevestigen dat de stralingsdetector inderdaad werkt. Ik heb steeds een 15 minuten durende meting uitgevoerd met de volgende resultaten:

  • Binnenshuis : 1.35 cpm; 0.08 +/- 0.02  uSv/h
  • Buitenshuis : 1.65 cpm; 0.09 +/- 0.02 uSv/h
  • Am241 : 15.00 cpm; 0.84 +/- 0.06 uSv/h
  • Batterij uit : 0.00 cpm; 0.00 +/- 0.00 uSv/h

Samsung Galaxy Gear S

Na een paar maanden rondgelopen te hebben met een Samsung Galaxy Gear S smartwatch die gekoppeld was aan mijn Samsung Galaxy Note 4, kan ik mijn eindconclusie heel kort samenvatten: Ik draag hem niet meer en ik heb de App verwijderd van mijn Note 4.

Dat is snel gezegd maar behoeft enige toelichting.

Het horloge dat ik al jaren draag is een digitale Casio G-Shock GW 9200, chockvol met sensoren en gebruik makende van multiband technologie. Dit laatste betekent dat hij altijd de juiste tijd aangeeft omdat deze het tijdsignaal dat radiografisch wordt uitgezonden kan lezen. De meeste sensoren (druk, temperatuur) zijn wel leuk maar eerlijk gezegd gebruik ik ze nauwelijks. Wat ik wel veel gebruik zijn de stopwatch en de dual time zone instelling. Ik heb ook nog nooit de batterij van dit horloge hoeven te vervangen aangezien er een zonnecel om het display zit. Zolang er maar voldoende licht op valt wordt de batterij automatisch opgeladen. Het display is ook altijd zichtbaar en in het donker kan men even de elektroluminescentie verlichting inschakelen. Dat laatste kan zelfs automatisch gebeuren als men de pols draait, maar ook dat is zo’n feature die ik uitgeschakeld heb.

Vergelijk dat met de smartwatch. Deze kan in principe meer aangezien je een kleine computer/telefoon (met zijn eigen sim card) om je pols draagt. Er is een App store met voor de smartwatch ontwikkelde Apps, een hartslagmeter en GPS zijn ingebouwd in het horloge zelf en je kunt zelf bepalen hoe de wijzerplaat eruit ziet. Het probleem is alleen dat de meeste Apps mij niet zo konden boeien. Een van de eerste dingen die ik deed was de “notifications” uitzetten. Je wordt helemaal gestoord van dat voortdurende getril en gepiep aan je pols. Foto’s bekijken op je smartwatch was ook zo iets dat je maar een keer doet, je bekijkt deze toch liever op een groter scherm. Naar muziek luisteren, of in mijn geval voornamelijk podcasts beluisteren, doe ik via mijn smartphone. Waar ik misschien wel het meeste moeite mee heb is dat je het horloge elke avond moet opladen en dat je zo’n rare polsbeweging moet maken om het scherm te activeren zodat je de tijd kunt aflezen. Als ik toch al moeite moet doen om de tijd af te lezen kan ik net zo gemakkelijk op mijn mobiel kijken. Je kunt bv ook je slaap monitoren en achteraf analyseren. Dat is echter weer niet zo handig als je elke dag het horloge moet opladen.

Al met al blijft er dan weinig over om de smartwatch interessant genoeg te maken om dagelijks te dragen. Daar is echter een uitzondering op en dat zijn is de “Health” app. In de periode dat ik dit horloge droeg was ik herstellende van een zware operatie en was het voor mij belangrijk om mijn fysieke activiteiten bij te houden zodat ik (voor mezelf) mijn voortgang kon/kan monitoren. Je kunt de Gear S dan heel mooi met de Health app die op mijn Samsung Galaxy Note 4 geïnstalleerd stond laten samenwerken. In eerste instantie was dan voor mij het meest van belang de stappenteller. Ik wilde zo snel als maar mogelijk was naar minimaal 10000 stappen per dag (voor de operatie had ik dit doel trouwens ook om nog een beetje conditie te kunnen handhaven). Zeker als je wat langere afstanden kan lopen kun je via de GPS de belopen route achteraf ook bekijken en zo ook de afstand verkrijgen. Hetzelfde geldt voor joggen en fietsen. Beide kun je op deze manier goed monitoren. Tijdens de activiteit wordt ook je hartslag gemonitord. Alle data kun je weer achteraf bekijken in de Health App. In deze app kun je nog meer meetdata opslaan (bv gewicht, O2 saturatie bloed, UV index, etc.). Nadat de dagen echter wat kouder werden en ik met lange mouwen ging joggen werd een nadeel van dit horloge ook weer duidelijk. Soms werd door het bewegen van de mouw over het scherm het monitoren beeindigd, hetgeen je weer het idee geeft dat dit horloge ontworpen is om alleen met mooi weer gedragen te worden. Desalniettemin was ik ovre dit facet van de smartwatch redelijk tevreden.

Op een gegeven moment ging ik me echter wel afvragen waarom ik met zo’n blok metaal om mijn pols rondliep terwijl ik eigenlijk alleen nog maar echt geïnteresseerd ben in de stappenteller en het monitoren van mijn jogging. Dan kun je net zo goed een veel eenvoudiger en goedkopere fitness band kopen en je Casio horloge blijven dragen. Uiteindelijk heb ik dat dus ook gedaan. Ik heb de Mi-band gekocht, die een maand meegaat op een enkele batterijlading.