Auteur: 61928037

Hondenharen

Alhoewel ik het idee heb dat veel hondenbezitters beter zijn geworden in het opruimen van de hondenpoep viel me laatst bij het passeren van een hondenuitlaatplaats op dat er een hoop haren lagen. Schijnbaar een hondenbezitter die het roskammen van zijn  hond liever op een publieke plaats doet dan in zijn  eigen tuin.

Als microscopist is het wel een mooie kans om wat hondenharen op te pakken en deze onder de microscoop te bekijken.

Ik heb de hondenharen eerst ontvet door ze 1 min in isopropanol te leggen, ze vervolgens te drogen tussen een tissue en een preparaat ingesloten in Euparal gemaakt.

Een haar is opgebouwd uit drie lagen. De buitenste laag noemt men de cuticula. Deze laag bestaat uit schubben die gedeeltelijk over elkaar heen liggen. De daaropvolgende laag heet de cortex, waarin zich onder andere het pigment bevindt dat de haarkleur bepaalt. De derde laag is de kern van het haar die medulla genoemd wordt. De medulla neemt bij dieren een groter deel van het volume in dan bij mensen. De vorm  van de drie delen van het haar is in grote mate onderscheidend voor mens en dier, en in mindere mate onderscheiden voor individuen onderling.

  • Microscooop: EuroMex BioBlue BB.4253 TriNoculaire microscoop uitgebreid met een polarisatieset
  • Objectief: Euromex SP 10/0.25 160/0.17
  • Camera: Celestron Microscope Imager # 44421 (2 Mp)

Pluisje

Er zweven weer de nodige pluisjes door de lucht en alhoewel ik daar in 2017 als eens naar gekeken heb (Canadapopulier pluisjes) wilde ik er vandaag eens op een iets andere manier naar kijken nl met de DinoLite AM4815ZT Digitale microscoop. In dit geval heb ik het pluis in een diaraampje geklemd en vervolgens onder de digitale microscoop bekeken.

De pluisjes zelf komen van populieren (Populus) en wilgen (Salicaceae) af. Alle populieren (behalve Populus lasiocarpa) zijn tweehuizig (er zijn aparte mannelijke en vrouwelijke planten). Als bij de bij de vrouwelijke katjes van de populier en de wilg de doosvrucht openspringt, komt het zaad vrij. Het zaad is omringt door pluis waardoor het zich gemakkelijker met de wind kan verspreiden. Het zaad zelf kan alleen maar ontkiemen in een vochtige omgeving zoals  de vochtige ondergrond van een rivier/beek oever.

pluis

Memory upgrade

Nu Desktop RAM weer een beetje betaalbaar is geworden besloot ik om het geheugen van mijn Lenovo ThinkCentre M710e SFF te upgraden van 8 naar 16 GB intern. Bij Bol.com heb ik voor € 38.50 een Crucial CT8G4DFS824A DDR4 2400MHz 8 GB geheugenmodule besteld. Op woensdag besteld en op vrijdag was deze in huis. Voor de installatie in de Lenovo heb je alleen maar een schroevendraaier nodig en daarna had ik de module binnen 5 minuten geinstalleerd. Daarna de PC opgestart en via de PC properties bevestigd dat de module geinstalleerd is en werkt. Als je dan vervolgens iets meer informatie over het geheugengebruik wilt opvragen kan dat gemakkelijk via Rechtermuisknop – Windows Logo links onder – Run – “resmon” intypen. Er opent een Resource Monitor window dat o.a. meer inzicht geeft in het huidige geheugenbeheer.

Olie op fietspad

Een foto die ik al weer een tijdje geleden genomen heb van een fietspad na een regenbui. Het kleurenspectrum geeft aan dat er wat olie gelekt is. Het kleurenspectrum ontstaat doordat het olielaagje (met verschillende diktes) op het waterlaagje drijft. Zowel de top als de bodem van dit laagje zullen licht reflecteren en zo ontstaan er interferentiepatronen hetgeen zich manifesteert als een kleurenpatroon. Men noemt dit fenomeen dunne-film interferentie.

dunne film interferentie

Koudmakend mengsel

Wanneer men zout toevoegt aan smeltend ijs, dan zal er, doordat er wat zout oplost in het aanwezige water, een systeem ontstaan dat niet in evenwicht is. Om nu de evenwichtstoestand te kunnen bereiken, zal er tegelijkertijd ijs smelten en zout oplossen, processen waarvoor warmte nodig is. Die warmte wordt aan het mengsel onttrokken, dat daardoor afkoelt. De opname van warmte gaat door totdat of het zout is opgelost of het ijs gesmolten is. Als beide stoffen in grote hoeveelheden aanwezig zijn, dan daalt de temperatuur tot het eutectisch punt. Het systeem blijft dan op deze temperatuur totdat aan een van de eerder vermelde voorwaarden is voldaan. Daarna stijgt de temperatuur van het mengsel weer. Hetzelfde effect kan ook optreden bij andere mengsels die een eutectisch punt hebben. Bij een mengsel van keukenzout en ijs kan een temperatuur van -21 °C worden bereikt; voor een mengsel van calciumchloride en ijs kan een temperatuur van  -55 °C bereikt worden..

In onderstaande experimentje heb ik keukenzout aan een water-ijsmengsel toegevoegd en gedurende 20 minuten het temperatuurverloop gevolgd (Vernier Go!Link met temperatuursensor). Zoals men kan zien bereiken we een minimum van -13 °C.
(NB ik wilde even goed koud water maken voor een herkristallisatie)

Temperatuurverloop
Meetopstelling

Gravity Well

The is ondertussen al meer dan een jaar geleden dat ik in het Technisch Museum Wenen onderstaande demonstratie opstelling van een  “Gravity Well” oftewel een zwaartekrachtveld  zag. Een driedimensionale representatie van een vierdimensionale werkelijkheid. Het demonstreert op een mooie manier de baan die een object beschrijft (komeet, planeet, zon) als het in een zwaartekrachtveld komt, geen stabiele baan kan vinden en er uiteindelijk door verzwolgen wordt.

Dino-Lite digitale microscoop, een iets minder goede ervaring

Zoals meerdere bijdrages op dit gebied in dit blog aantonen ben ik in het algemeen zeer tevreden met de aankoop van mijn Dino Lite AM4815ZT digitale microscoop. Op zich ben ik ook tevreden over de bijgeleverde DinoCapture software, alhoewel deze langzamerhand een beetje verouderd begint over te komen en dus een goede refresh kan gebruiken.

Daarnaast is er echter een gebruikerservaring die ik als irriterend wil aanmerken.

Mijn meeneem PC is tegenwoordig een MS Surface Pro (#5, 2017 versie). Deze neem ik altijd mee, uiteraard ook naar werkgroep avonden van de NGVM en de GEA Werkgroep Zand. Wat mij betreft ideaal voor dit soort werk en ook handig om de Dino-Lite eraan te koppelen. Soms wil je ook wat grotere objecten bekijken en vastleggen en dan is de EDOF (auto stacking) mode van de Dino-Lite ontzettend handig.

Gedurende een paar maanden had ik echter het probleem dat als ik mijn muispointer op de EDOF selectie plaatste en klikte. Normaliter worden er dan een aantal foto’s op verschillende hoogtes gemaakt en vervolgens samengevoegd. Door te scrollen en vervolgens te selecteren kun je op handmatige modus (MANUAL) overschakelen. Alleen, … dat werkte dus niet. Wat ik ook deed, op zijn best maakte de Dino-Lite alleen maar een enkele foto. Wat dan ontzettend knullig is van de DinoCapture software, is dat je met de rechtermuisknop niet alsnog deze modus kunt selecteren.  Vervolgens ga je dan maar voor de zekerheid de software updaten.  Als dat niet werkt test je de software op een andere machine waar je dan geen problemen blijkt te hebben. Uiteindelijk besluit je om contact op te nemen met Dino-Lite om te vragen of zij misschien een oplossing hebben. Dan blijkt Dino-Lite weer zo’n “service tot de deur” bedrijf te zijn.  Je krijgt geen enkele reactie.

Je accepteert dan maar het probleem en leert er mee te leven. Recentelijk echter, na een Microsoft W10 update, was het probleem opeens verdwenen, hetgeen suggereert dat het een “uniek” Microsoft Surface Pro probleem was. Desalniettemin laat deze ervaring met Dino-Lite op meerdere gebieden een wrange smaak achter.

Lichtverloop gedurende een bewolkte regenachtige dag

Een eenvoudige manier om het lichtverloop gedurende een dag te volgen is door een zonnecel aan een voltmeter te koppen. Dat kan handmatig maar ook geautomatiseerd plaatvinden. Ik heb een zonnecel batterijoplader uit elkaar gehaald en vervolgens de zonnecel aan mijn Vernier LabQuest II gekoppeld via een spannings sensor. Na de zonnecel gepositioneerd te hebben is de meting gestart (4 metingen per minuut, datum: 10 maart 2019, gestart: ca. 11:00 u). Het resultaat kan men zien in onderstaande grafiek. Hoe hoger de spanning des te meer zon op het zonnepaneel valt. Bewolking en regen kan men ook zien als een daling van de gemeten spanning. Tegen de avond wordt er bijna geen spanning meer gegenereerd.