Soms zie je weer eens een prachtig natuurlijk bouwwerk waar je niet zo maar aan voorbij kunt lopen, waar je even voor stopt, met bewondering naar kijkt en tegenwoordig onmiddellijk een foto van maakt met je mobiele telefoon (In dit geval een Samsung Galaxy Note 4).
Dat was voor mij vanmorgen dit prachtige spinnenweb met dauwdruppels erop zodat je het web goed kunt zien en ook nog een beetje prismatische lichtscheiding op het web zelf.
In een eerder blog deed ik al eens verslag van een defecte rekenliniaal, zonder loper, die ik in een kringloopwinkel had gevonden. Recentelijk kwam ik in een andere kringloopwinkel wederom een rekenliniaal tegen. Een Aristo Scholar 0903, dezelfde die ik waarschijnlijk in mijn grijze verleden heb gehanteerd. Zoals men op onderstaande foto kan zien ziet deze er ongebruikt uit. Zelfs de oorspronkelijke kartonnen doos was nog aanwezig. Deze kon ik natuurlijk niet laten liggen.
Dat het voorjaar begonnen is kan men niet alleen aan de groene bladeren en de bloemen herkennen….
Een phishing e-mail ontvangen. Ze zijn niet altijd evne gemakkelijk te herkennen. Deze was zogenaamd van mijn creditcard maatschappij (ICS) maar daar heb je ondertussen al genoeg waarschuwingen van gekregen dat ze dit soort e-mails niet versturen. Ook typisch dat niet vermeld wordt om welke creditcard maatschappij het gaat. Dat zouden ze toch moeten weten? Nog eenvoudiger is de fout in het afzendadres nl Internetional i.p.v. international. Dat zou al direct een waarschuwingslampje moeten laten branden. De link in het e-mail is ook al bijna pathologisch slecht gekozen. Een link die begint met ‘foto-4-you.dk’ dat komt wel erg goedkoop over. Zou een internationaal opererend bedrijf nou echt niet een eigen URL hanteren?
Bij Tros Radar ook al een waarschuwing gevonden over dit phising mailtje.
De algemene waarschuwing is voor dit soort mailtjes altijd dezelfde. Niet op reageren, niet op de link klikken en zeker geen gegevens invullen.
Hieronder nog de volledige tekst.
maandag 10 juni 2013
Opgelet!
Geachte R.H.M. Herold ,
Helaas is het gebleken dat uw gegevens in handen zijn gekomen van internet criminelen. Wij hebben dit optijd kunnen ondekken en uw kaart geblokeerd. Na aanleiding hiervan bent u genoodzaakt een verificatie formulier in te vullen via de onderstaande link.
Hoe kan dit?
Afgelopen week heeft de politie een grote database gevonden met gestolen gegevens. Er word nu nog onderzocht hoe de criminelen deze hebben weten te bemachtigen. Deze gegevens zijn waarschijnlijk uit een webwinkel gestolen.
Wat is ICS?
ICS staat voor International Card Services. Dit bedrijf geeft creditcards uit aan banken, die deze weer aan hun klanten verlenen. Alle vertrouwelijke gegevens staan op onze servers en gaan hier dan ook respect mee om.
Wat moet ik doen?
Klik hier om naar de site van ICS te gaan. Hier zullen enkele gegevens worden gevraagd die u dient in te vullen.
Controleer of u alle velden juist heeft ingevuld. Dit noodzakelijk voor ons. Alle gegevens dienen juist te zijn.
Ons systeem controleerd direct of alle gegevens overeen komen met de gegevens die wij van uw bank hebben ontvangen. Is dit het geval? Dan komt u gewoon weer op de normale site van ons terecht. Zijn er fouten opgetreden of kloppen er sommige gegevens niet? Dan wordt u automatisch terug gestuurd naar de controle site.
Letop! Uw gegevens dienen uitelijk voor 11-06-2013 te zijn ingevuld! Dit ivm uw en onze veiligheid!
Met vriendelijke groet,
Joost Oosteveen
International Card Service Nederland
Soms kom je bij de Kringloopwinkel iets tegen dat je niet kunt laten liggen. In dit geval een voorwerp dat ik in mijn jeugd nog gebruikt heb, een rekenliniaal. Typisch een voorwerp dat herinneringen oproept, ook aan logaritme en sinus tabellen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik nooit echt goed was in het gebruik van de rekenliniaal en toen rekenmachinetjes beschikbaar kwamen ben ik daar zo snel als maar mogelijk was op overgestapt. Ik meen me te herinneren dat mijn eerste wetenschappelijke rekenmachine een TI-57 was, die zelfs te programmeren was.
Eenmaal thuis besefte ik pas dat de rekenliniaal niet helemaal in orde was. Afgezien dat hij niet lekker meer glijdt zit er ook geen schuif meer op. Desalniettemin, de 50 eurocent die ik ervoor betaald heb maken het geen miskoop maar een prijs die ik wel voor een nostalgische gevoel overheb.
Men bewaart een dodelijk stilzwijgen. Alleen veteranen zijn daarvan niet onder de indruk.
“Meent u dat nu werkelijk in volle ernst?”of “Wij hebben hier uitsluitend genieën in ons midden”en geen mens wil meer iets van het plannetje weten.
“Haha, dat is een nieuwe. U hebt zeker de hele nacht rechtop in bed gezeten om daarmee nu voor de dag te kunnen komen.”
Na vijf minuten vraagt iedereen zich af waar de fout zit.
“Heeft u zich wel afgevraagd wat dat gaat kosten?”Kosten zijn altijd reëel; besparingen meestal denkbeeldig.
“Maar dat heeft Kleisterbrink toch al vier maanden geleden voorgesteld” en de aandacht concentreert zich op de auteur en niet langer op het plan.
Zeg gewoon, dat het idee in strijd ls met de principes van het bedrijf.
“We moeten er voor oppassen, dat we ons niet overmatig bevoordelen. Dat zou een beetje te lichtzinnig zijn”.
“We hebben alles al geprobeerd” is een prima tekst om vooral nieuwelingen te ontmoedigen.
Tien of twintig gronden noemen waarom het niet kan.
“Is Ruitenbeek hier niet al eens mee gekomen?” Ruitenbeek is er twee jaar geleden uitgevlogen omdat hij bonje met de baas kreeg.
Van onderwerp veranderen, een ander punt er tussen schuiven of snel de bijeenkomst beëindigen.
Schijnbaar enthousiast hier en daar een kleine verandering voorstellen met het verzoek. Die nog eens afzonderlijk te willen bekijken.
“Ja, dat is goed, maar ik weet zeker, dat u nog veel betere ideeën heeft.”
Zolang over onderdelen van het plan doormelken, totdat het eigenlijke doel uit het oog is verloren.
“Zoiets is tot dusver nog nooit ergens geprobeerd.”
“Aardig idee. Daar moeten we het later nog maar eens over hebben.”
Iedereen kregel maken door de auteur tot tijdrovende uitwijdingen aan te zetten.
Als geen van de voorgaande 19 methoden uitkomst heeft gebracht, benoem dan een commissie om het plan nader uit te werken. Niemand zal er dan ooit meer iets van terug zien.
Tijdens het opruimen van wat papierwerk kwam ik een overzichtje tegen van zgn. – Research Definities – dat in Mei 1957 onder de titel – Light Metallurgy … A Glossary for Research Reports – in het tijdschrift – Metal Progress – gepubliceerd werd (p.75,76). De auteur, C. D. Graham Jr. had zo te zien een paar publicaties teveel onder zijn ogen gekregen. Het is altijd de moeite waard om je te realiseren dat sommige zaken door de jaren heen niet veranderen. Wetenschappelijke publicaties zijn opgebouwd volgens een redelijk strak stramien waarin men geneigd is bekende frases te gebruiken. Het artikel geeft aan welke frase waar gebruikt wordt en hoe men deze in werkelijkheid moet interpreteren. Een overzicht met de bijbehorende Nederlandse vertaling leek me leuk materiaal voor op dit blog.
INTRODUCTION
EXPERIMENTAL PROCEDURE
RESULTS
DISCUSSION
ACKNOWLEDGEMENTS
Thanks are due to Joe Glotz for assistance with the experiments and to John Doe for valuable discussions : Glotz deed het echte werk en Doe heeft mij uitgelegd wat het betekent.
Ik blijf mijn kopje koffie bij Starbucks lekker vinden maar wederom heb ik met ietwat berustende verbazing naar de naam gekeken die op mijn beker geschreven werd, zelfs nadat ik deze gespeld had (r.u.u.d.).
Een van de tijdschriften dat ik graag lees is Informatie Professional. De opleiding heb ik meer dan 15 jaar geleden gevolgd en alhoewel ik niet meer werkzaam ben in deze tak van sport ben altijd geïnteresseerd gebleven. In de Informatie Professional van Juli/Augustus 2011 was ik een artikel aan het lezen waarin een passage stond die me intrigeerde (Dennis Schouten; Kanttekeningen bij de rol van het boek in de digitale wereld; Informatie Professional; 7/8 2011; p. 12,13). Volgens Arianne Baggerman (hoogleraar Boekwetenschap UvA) zou blijken dat vooral de jonge internetgeneratie de zogenaamde ‘digital natives’, eigenlijk helemaal niet met internet kan omgaan en dat de oudere generatie, de ‘digital immigrants’, ze de weg moet wijzen bij het zoeken en vinden. Ze verwees hierbij naar het onlangs verschenen boek van Nicholas Carr (The Shallows: what internet is doing to our brains. New York 2010)[en naar een recent rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau (Marjon Schols, Marion Duimel en Jos de Haan. Hoe cultureel is de digitale generatie?; Den Haag; Sociaal Cultureel Planbureau, maart 2011).
Dit intrigeerde me vooral omdat het een observatie was die ikzelf ook gemaakt meende te hebben en al jaren geleden betoogd. Mijn stelling liep meer volgens de lijnen dat jongeren helemaal niet zo bekwaam waren met computers, ze beheersen enige trucjes (SMS’s, sociale netwerken, etc.) goed en inderdaad beter dan de meeste volwassenen. Het probleem is echter dat in de meeste werkomgevingen dit helemaal niet de ‘skills’ zijn waarop men zit te wachten.
Om kunnen gaan met MS Office pakketten zoals Outlook, Word, Excel en Powerpoint is veel belangrijker en daar speelt gerichte ervaring een belangrijker rol. Echter ervaring doet men op tijdens het verrichten van werkzaamheden waar deze software pakketten een duidelijke en doelgerichte rol vervullen. Ik heb ook we eens de opmerking gemaakt dat mensen die met computers hebben leren omgaan in een DOS omgeving ondertussen al meer vergeten zijn dan mensen die alleen hebben gewerkt met de ‘eyecandy’ computers van tegenwoordig. Wat ik hier mee bedoel is dat men door werken in een DOS omgeving een beter gevoel krijgt over wat de basis structuur van een computer inhoudt nl. de file structuur en wat een file eigenlijk is mogelijk zelfs de inherente logica van computersystemen. De interfaces waar men tegenwoordig mee werkt schermen dat besef af. Hierbij wil ik echter wel opmerken dat het tegenwoordig wel wat prettiger werken is met computers, informatie is makkelijker te benaderen en afgezien van de complexe mogelijkheden die software pakketten kunnen bieden zijn de basisvaardigheden relatief gemakkelijk te leren. De progressie op dat gebied was wel degelijk positief. Als ik tegenwoordig nog wel eens op mijn oude computers werk valt me op hoe traag ze eigenlijk waren. En iemand die zich nog gevechten met IRQ’s kan herinneren om hardware aan de praat te krijgen verlangt niet echt meer naar die tijd terug.
Hetgeen echter het meest onbegrijpelijk is voor iemand met mijn achtergrond is hoe slecht jongeren (uitzonderingen daargelaten) eigenlijk gericht informatie kunnen zoeken op het internet. Er heerst schijnbaar een nagenoeg totaal gebrek aan inzicht in hoe men Booleans (AND, OR, NOT, etc.) kan gebruiken om betere zoekresultaten te krijgen. Het blijft me verbazen hoe vaak ik de basisprincipes heb moeten uitleggen. Schijnbaar is dit iets wat men niet op school geleerd krijgt.
Als chemicus maak ik nog regelmatig gebruik van de Chemical Abstracts en andere databases, en daarbinnen heb ik ook zoekprofielen lopen. Google Alerts levert zeker niet dezelfde kwaliteit aan hits op. Deze wetenschap zorgt ervoor dat ik zoekresultaten vaak kritisch beoordeel, waarbij de kwaliteit en betrouwbaarheid van de website een belangrijke rol speelt. Wikipedia is betrouwbaar als het over wetenschappelijk onderwerpen gaat, zodra het echter over politiek en personen gaat loont het zich om iets dieper te kijken, o.a. wie bijdrages geleverd hebben aan het artikel. Ook dit is een facet waarvan het me regelmatig opvalt dat het bij jongeren maar zeker ook bij ouderen ontbreekt. Wat echter ook van belang is om de waarde van een zoekresultaat te kunnen beoordelen is kennis over het onderwerp. Een gedegen basiskennis is belangrijk om zin van onzin te kunnen scheiden. Hetgeen ik echter het meest onbegrijpelijk vind is dat er een groot aantal jonge HBO`ers en academici is die zelfs niet meer weten dat er nog databases zijn zoals de Chemical Abstracts zijn. Ze kennen soms nog wel systemen zoals Science Direct van Elsevier, maar zijn zich niet bewust van de beperkingen van deze systemen nl dat ze uitgevers afhankelijk zijn en daarom minder volledig.
Na dit hele betoog gehouden moet ik mij natuurlijk wel afvragen of ik niet in de val van ‘confirmation bias’ ben gevallen, en alleen maar informatie heb onthouden, gezocht en gevonden die mijn theorie bevestigd.
Daarnaast ben ik natuurlijk ook een 60+ er en val dan eigenlijk al in de categorie van `grumpy old man’.
Lang geleden heb ik een ”MiniPC for Android 4.0” gekocht bij een webwinkel. Ik wilde wel eens weten of deze MiniPC inderdaad geschikt is als Mediaserver. Dat is inderdaad het geval maar niet het onderwerp van deze blog. Bij de MiniPC wordt een voedingsadapter geleverd, en met de configuratie Wireless USB adapter, USB hub, Wireless Keyboard en Wireless muis was de MiniPC al enige tijd aan het werk door een film af te spelen vanaf een NAS. Ik was even met iets anders bezig en schrok enigszins op het moment dat ik een knal hoorde. Mijn TV liet op dat moment ook geen beeld meer zien. In eerste instantie dacht ik dat de MiniPC kapot was. Een van de voordelen van de MiniPC is echter dat je ook een USB poort als voeding kunt gebruiken en na een USB kabel aangesloten te hebben werkte deze weer naar behoren. Daaruit kan men dan alleen concluderen dat er iets met de voeding aan de hand was en na even met de multimeter (http://nl.wikipedia.org/wiki/Multimeter) in de weer te zijn geweest werd dat bevestigd. Ik was nl. nieuwsgierig naar wat er precies gebeurd was en heb de oplader uit elkaar gehaald. Op de linker foto kun je zien dat de behuizing van een vermogens chip is afgesprongen. Op de rechter foto kun je zien dat een en ander er geblakerd uit ziet. Al met al lijkt deze chip van iets te goedkope Chinese kwaliteit te zijn.
