In een eerder blog deed ik al eens verslag van een defecte rekenliniaal, zonder loper, die ik in een kringloopwinkel had gevonden. Recentelijk kwam ik in een andere kringloopwinkel wederom een rekenliniaal tegen. Een Aristo Scholar 0903, dezelfde die ik waarschijnlijk in mijn grijze verleden heb gehanteerd. Zoals men op onderstaande foto kan zien ziet deze er ongebruikt uit. Zelfs de oorspronkelijke kartonnen doos was nog aanwezig. Deze kon ik natuurlijk niet laten liggen.
Je hebt van die boeken die je in de boekhandel vindt, je neemt ze op, bekijkt ze, legt ze weer neer, loopt weg, en vervolgens draai je je om pakt het boek nogmaals op en koop het. Dat gebeurde me ook met dit boek. Ik heb al eerder foto’s van sneeuwvlokken onder de microscoop gezien, ik heb zelf sneeuwvlokken onder de microscoop proberen te bekijken (met weinig succes) maar `Ken Libbrecht’s Field Guide to Snowflakes’ bevat echt prachtige microfoto’s van sneeuwvlokken. Zoals de titel van het boek al aangeeft is het niet zomaar een fotoboekje. Deel 1 van het boek behandelt de fundamenten van sneeuwvlokken zoals morfologie, symmetrie, waarom men geen twee gelijke sneeuwvlokken kan vinden, kristalfacetten, kristalgroei en de daarbij behorende vormen, sublimatie en classificatie van de sneeuwvlokvormen. Deel 2 is de veld gids, waarin de verschillende vormen waarin men sneeuwvlokken kan vinden meer in detail besproken worden. Deel 3 gaat in op de manier waarop men sneeuwkristallen kan observeren en fotograferen.
De informatie die men kan vinden in dit boek kan men ook op Libbrecht’s prachtige website Snowcrystals.com vinden.
Titel: Ken Libbrecht’s Field Guide to Snowflakes
Auteur: Kenneth Libbrecht
Jaar: 2006
Uitgever: Voyageur Press
ISBN: 97807060326459
Na over de Microsoft Wireless Display Adapter (Microsoft draadloze beeldschermadapter) in redelijk positieve beoordelingen in tijdschriften gelezen te hebben en er ook in verschillende podcasts over gehoord te hebben besloot ik de aanbieding bij de Mediamarkt niet aan me voorbij te laten gaan en deze display adapter aan te schaffen. De gedachte was dat ik PowerPoint presentaties, iTune (podcast) video’s en ander video’s die ik op mijn laptop heb staan dan mooi op mijn Samsung UE32F6400AW Smart LED TV kon bekijken. De draadloze beeldschermadapter werkt met Windows 8.1 of Android 4.2.1 of latere besturingssystemen, en met Miracast-apparaten.
Installeren van de Microsoft Wireless Display Adapter op de TV gaat zonder veel problemen, de HDMI connector en de USB connector (voeding) plaatsen en men krijgt een startscherm te zien. Vervolgens kan men via de charms bar de adapter installeren en selecteren. Als alles goed gaat krijgt men dan een kopie van het laptop scherm op de TV te zien. Voor het gebruik van een Android toestel zijn ook instructies beschikbaar, ook daar stelt het niet veel voor.
Zo gezegd, zo gedaan. Thuis ging ik aan de slag en de adapter werkte zonder problemen met mijn Samsung Galaxy Note 2 (Android 4.4) en mijn HP Stream 7 (Windows 8.1). Alleen, met mijn Lenovo Yoga 2 Pro (Windows 8.1) bleef ik maar de boodschap krijgen: “Couldn’t connect” (de adapter was wel te zien in de charms). Waar je gefrustreerd van raakt is dat je geen enkele terugkoppeling krijgt over waar het precies fout gaat. Je gaat dan met Google aan de slag maar alle adviezen die je vindt lijken niet te werken (bv Firewall uitzetten, display adapter opnieuw installeren, device deinstalleren, etc.).
Ik had het al min of meer opgegeven maar opeens viel me iets op toen ik met mijn netwerk in de weer was. Iets dat me al eerder was opgevallen. De Yoga 2 Pro, “out of the box” zend zijn eigen wifi signaal uit. Als men een wifi analyzer op de mobiele telefoon geïnstalleerd kan men die herkennen als LDC_SAP_(computer name)-PC. Dit wifi signaal is schijnbaar een hotspot optie van Window die het mogelijk maakt om internet te delen met anderen als deze zich kunnen verbinden met het hotspot/WiFi netwerk dat de Yoga 2 Pro heeft gemaakt. Waarom deze optie default aan staat op de Lenovo Yoga 2 Pro ontgaat mij volledig.
Dit wifi signaal kan men uitzetten via de command line. Start cmd op met administrator rechten (via de Start knop in de desktop) en type het volgende commando in:
Het wifi signal wordt dan uitgeschakeld. Op de support pagina’s van Lenovo is dit de enige manier die gegeven wordt om dit wifi signaal uit te schakelen. Dit had ik al eens eerder gedaan maar schijnbaar was het wifi signaal weer opgestart. Vermoedelijk door de eerder pogingen die ik deed om dit probleem op te lossen of door een update. Als ik de laptop nl. uit en weer aanzet komt het wifi signaal niet automatisch op.
Ik vroeg me dus af of dit wifi signaal niet de oorzaak kon zijn dat de Yoga 2 Pro geen verbinding kon maken met de wireless adapter en heb deze dus weer uitgezet met het cmd commando. Vervolgens kon ik inderdaad een verbinding opbouwen met de wireless adapter en werkte de adapter exact zoals op de andere machines. Probleem opgelost.
Men kan in de Windows store voor Wireless Display Adapter-updates en aanvullende instellingen, de Microsoft Wireless Display Adapter-app downloaden. Voor troubleshooting heb je er echter niet veel aan en veel extra instellingen heb ik ook niet kunnen vinden.
Kristallisatie onder de microscoop bekijken blijft een boeiende hooby . Een van deze boeken “Half-hours with the microscope; being a popular guide to the use of the microscope as a means of amusement and instruction” van Edwin Lankester (uit 1863) beschrijft kristallisatie experimenten waarin men gebruik maakt van verschillende media. Men maakt eerst een warme oververzadigde oplossing van kopersulfaat in water en voegt een beetje toe aan het warme medium toe dat op een objectglaasje ligt. De media die in het boek genoemd worden zijn glycerine, gelatine en Arabische gom. In onderstaande foto kan men een van de betere resultaten zien waarin ik glycerine als medium heb gebruikt. Kleine kopersulfaat kristallen laten onder gepolariseerd licht mooie kleurpatronen zien. Ik heb hier nu ook een permanent preparaat van gemaakt door het dekglaasje aan de randen vast te zetten met blanke nagellak. In het preparaat blijft de glycerine vloeibaar, desalniettemin is het preparaat goed houdbaar (nu al enkele maanden oud).
In veel discussies over zgn. alternatieve medicijnen valt altijd wel het woord `Big-Pharma` hetgeen dan onmiddellijk associaties moet oproepen met de grote boosaardige multinationals, het militair-industrieel complex, etc. Iets dat alleen maar gericht is op winst en zeker niet op het leveren van middelen die zieke mensen genezen. De farmaceutische industrie schijnt volgens de ware gelovigen volledig gericht te zijn op het uitmelken van de mensheid. Dit natuurlijk volledig in tegenstelling zijnde met wat zich noemt de alternatieve geneeskunde. Deze is altruïstisch, heeft alleen maar oog voor het welzijn van de mens en is er zeker niet op gericht het grote geld zo snel mogelijk binnen te halen.
Laten we dus eens een oppervlakkige blik werpen op homeopathische geneesmiddelen. Daarvan is bewezen dat enige werking, die een zieke meent te ervaren, volledig toe te schrijven is aan het placebo-effect. Bij homeopathische middelen gaat men uit van een oertinctuur die vervolgens meerdere malen verdund wordt, vaak tot in het oneindige ( bij ongeveer 12C (24D=10^24 x verdund) is de kans dat er nog een enkel molecuul van de oertinctuur aanwezig is in de oplossing dan nagenoeg 0).
Er zijn veel middelen op de markt die werken tegen koorts, hoofdpijn en misselijkheid. Vergelijken we nu een homeopathisch middel met reguliere merkloze medicijnen dan kunnen we een interessante observatie maken.
De keuze voor een merkloos medicijn in deze is bewust gemaakt. De werking van de actieve component is via vele klinische studies bewezen en we kunnen daarom stellen dat deze het placebo effect ontstijgen. Aangezien het oorspronkelijke patent verlopen is worden er geen ontwikkelkosten meer in de prijs verwerkt. Bij mijn weten worden homeopathische middelen door de fabrikant niet aan dezelfde, jaren durende, klinische studies blootgesteld als de reguliere medicijnen, dit type kosten hoeft de fabrikant van homeopathische middelen dus niet in de prijs te verdisconteren. De farmaceutische industrie spendeert ca. 15-20% van haar omzet aan R&D. Biohorma (het moederbedrijf van A. Vogel) claimt ook nieuwe middelen te ontwikkelen maar de website geeft niet aan om welke bedragen het gaat. We kunnen er echter zeker van zijn dat dit type `R&D` veel minder kostbaar is o.a. door het feit dat dit type middelen niet aan dezelfde strenge eisen moet voldoen als reguliere medicijnen. Ook moge het duidelijk zijn dat de fabrikanten die merkloze medicijnen verkopen nog steeds enige winst maken, anders zouden ze dit soort producten niet verkopen.
Op de website van A. Vogel kunnen we dan wat daar een homeopathisch geneesmiddel genoemd wordt vinden:
Belladonna D4 (alcoholgehalte ca. 50% v/v), 50 ml: € 9.95
Twee weken geleden kon men nog op de website lezen dat het middel werkte tegen koorts, hoofdpijn en misselijkheid. Dat is momenteel niet meer het geval. Nu staat er dat het een middel is `zonder specifieke therapeutische indicatie`. Ook wordt er vermeld dat ‘op de verpakking van homeopathische geneesmiddelen mag door nieuwe wetgeving vanaf 1 september 2012 niet meer vermeld worden waar het middel voor bedoeld is (claim/indicatie)`. Ook vermeldenswaard is dat ik dit middel twee weken geleden nog op de websites van Etos en Kruidvat kon vinden (tegen dezelfde prijs) als middel tegen koorts, hoofdpijn en misselijkheid. Momenteel kan ik het middel echter niet meer vinden op deze websites. Homeopathisch weg verdund?
Vergelijken we nu de prijs van Belladonna D4 met een aantal reguliere merkloze medicijnen:
• Etos paracetamol, 48 tabletten: € 0.99
• Etos Ibuprofen (400 mg), 20 tabletten: € 1.58
• Kruidvat Paracetamol /Coffeïne, 100 stuks: € 3,98
• Kruidvat PPC Tabletten, 20 stuks: € 1,29
Voor een flesje van 100 ml 70% alcohol betaal ik als eindverbruiker bij de Etos € 1.65. Uitgaande van 1 l oertinctuur maakt men vervolgens 10000 l middel hetgeen overeenkomt met 200000 flesjes. Al met al moge het dus duidelijk zijn dat de grondstoffen (oertinctuur + verdunningsvloeistof + verpakking) niet zwaar bijdragen aan de prijs van het homeopathische middel.
We kunnen dus alleen maar concluderen dat de winstmarge op dit product aanzienlijk is. De conclusie lijkt dus ook gerechtvaardigd dat men voor dit type homeopathische middelen van `Big-Kwak` kan spreken.
N.B.
Belladonna of Wolfskers is een plant die zeer giftig is, ze bevat nl. enkele extreem giftige alkaloïden (o.a. atropine). De indicator D4 geeft aan dat de oertinctuur 10000x verdund is. Dat zou voldoende moeten zijn om het product ongevaarlijk te maken. Ik heb echter geen idee wat de concentratie van alkaloïdes in de oertinctuur is en vraag me nu dus af of er voldoende klinische studies aanwezig zijn die dat ook daadwerkelijk aantonen dat het product ongevaarlijk is.
Ik ben heel tevreden over mijn Lenovo Yoga 2 Pro Ultrabook. Als ik echter een puntje van kritiek op dit soort Ultrabooks mag uiten is dat het gebrek aan USB poorten. Mijn Yoga heeft er maar 2, een USB 3.0 en een USB 2.0. Aangezien ik aan de USB 3.0 een portable HD heb hangen en aan de ander een USB hub om allerlei kabels en USB sticks in te kunnen slepen maak ik bij voorkeur gebruik van een Bluetooth muis. In mijn geval een “Microsoft Sculpt Comfort Mouse”, waar ik zeer tevreden over ben. Ik ben een van die mensen die het maar niet lukt om lekker te werken met een Touchpad. Er was echter een zeer irritant probleem met de Bluetooth mouse. Soms raakte deze de verbinding kwijt (op bepaalde webpagina’s, als een update geïnstalleerd moest worden,…) en de enige manier om de verbinding te herstellen was door de computer uit- en weer in te schakelen. Ik had al een tijdje zitten te zoeken maar recentelijk kwam ik de oplossing tegen op een Microsoft pagina “A Bluetooth mouse or keyboard fails to reconnect after being left idle”. De oplossing is om via de Device Manager, de Bluetooth adapter te selecteren en daar vervolgens onder “Power Management” het vinkje “Allow the computet to turn off the device to save power” weg te halen. Ik had niet dit specifieke “Idle” probleem, maar de oplossing werkt wel. Sinds die tijd heb ik geen problemen meer met mijn Bluetooth muis..
Een van de redenen voor mij om nog altijd enige voeling te behouden met het Apple universum was “podcasting”. Ik ben in het bezit van een (5de generatie) 16 GB Apple IPod Nano MP3 speler, die ik vooral bij het sporten en het reizen gebruik(te) om naar podcasts te luisteren. Er was, voor zover ik wist, maar een programma dat het mogelijk maakte om podcasts gemakkelijk en goed te beheren op je PC en op je MP3 speler en dat was Apple ITunes. Een programma waar ik op zich altijd een hekel aan had maar waarvoor ik in al die jaren nooit een goed alternatief heb kunnen vinden. Het gevolg daarvan is dat je bij het reizen, afgezien van je smartphone je ook je MP3 speler zit mee te slepen. Daar wilde ik nu eindelijk eens van af, vooral nu ik een Samsung Galaxy Note 4 heb. Ik besloot daarom weer eens te onderzoeken wat er op Android gebied op podcast gebied beschikbaar was.
Tot mijn vreugde heb ik nu een programma kunnen vinden dat aan mijn eisen voldoet nl “Pocket Casts”(€ 2.99). Ik heb de App via de Google Playstore rechtstreeks op mijn Note kunnen installeren en configureren. Een tussenstap via je PC, zoals bij ITunes, is dus niet nodig. Belangrijker is echter dat ik alle podcasts die ik binnen ITunes geïnstalleerd had ook kon terugvinden binnen deze App en me daar vervolgens voor aangemeld heb (en dat was vroeger wel eens anders).
Als je de laatste jaren van je werkzame en privéleven gewend bent geraakt aan het werken met twee monitors dan ervaar je het (vooornamelijk) werken op maar een enkel laptopscherm best wel als een belemmering. Zelfs als dat laptopscherm een haarscherp beeld levert mis je dat tweede scherm vooral op die momenten dat je een presentatie in elkaar een het draaien bent, tijdens het programmeren of om je agenda altijd in je ooghoek te kunnen zien. Nu kun je natuurlijk een tweede monitor aan je laptop koppelen maar dat is niet echt praktisch als je aan een eettafel werkt. Een monitor neemt nogal veel plaats in en na gebruik opruimen is ook al weer zoiets.
Recentelijk (2017) ben ik overstag gegaan voor de oplossing van dit probleem. Ik heb een ASUS MB168B draagbare monitor scherm aangeschaft voor € 159 bij bol.com aangeschaft. Dit is een 15.6”HD USB monitor (1366×768 px) die men met een enkele USB 3.0 kabel aan de laptop kan koppelen. Deze USB 3.0 kabel zorgt dan voor de dataoverdracht en voorziet de monitor van voeding. Het scherm wordt geleverd met kabel en een beschermhoes die ook als standaard kan dienen.
De reden om voor deze ASUS monitor te kiezen was dat het de goedkoopste en beste van de “goedkopere” oplossingen was (bv HP). De nieuwere versie van deze monitor, met hogere resoluties, zijn al snel meer dan € 50 duurder.
Bevalt deze tweede monitor me? Het antwoord is: ja, heel erg goed, ik gebruik het nagenoeg elke dag. Het is zeker geen weggegooid geld
Heb je iets om over te klagen? Ja, jammer genoeg wel.
Het meest irritante pijnpunt is het “automatisch draaiend scherm” waarbij het de bedoeling is dat als je de monitor een slag draait het scherm dan meedraait. Dat is een feature die echter onder de nieuwere versie van Windows 10 64 bits niet werkt. Om deze functie, alsmede de helderheidsknop, werkend te krijgen moet men namelijk het ASUS Ezlink Display Programma installeren en dat lukt niet omdat de installer crasht. Dit programma is van 2015 en ASUS heeft dat dus niet ge-update. Om de helderheid van het scherm te kunnen aanpassen heb ik het aan een W10 32 bits machine moeten koppelen, waar de installer niet crasht. Ik weet niet zeker of dit probleem voor de nieuwere versies van dit scherm opgelost is.
Met betrekking tot de driver is het goed zich te realiseren dat de video driver niet door ASUS gemaakt wordt maar door DisplayLink. Men kan zonder problemen de meest actuele DisplayLink drivers installeren.
Ik heb het scherm gekocht met de gedacht van het is een scherm ernaast en dan kan ik wel met een lagere resolutie van 1366 x 768 px leven. Mij Lenovo Yoga 2 scherm is echter 3200 x 1800 px en dan valt het resolutieverschil wel vaak op. Wat dat betreft was het misschien beter geweest om de meerprijs van een scherm met een hogere resolutie te slikken.
De beschermhoes is er voornamelijk voor bescherming tijdens transport maar kan ook als standaard dienen. Dan neemt deze echter relatief veel plaats in. Voor dagelijks gebruik kan men beter gebruik maken van een tabletstandaard.
Op 14 mei 2015 las ik in de Volkskrant in een artikel de kreet “Spiritueel Industrieel Complex”, hetgeen onmiddellijk een gevoel van herkenning bij me opriep. Hiermee bedoel ik dat een combinatie van woorden gebruikt zie worden die een fenomeen dat ik nu al enige tijd meen waar te kunnen nemen op een goede en compacte manier beschrijft.
Dat betekent ook dat ik het begrip misschien interpreteer op een manier zoals het oorspronkelijk niet bedoeld was.
Voor mij betekende het dat het een goede omschrijving gaf van wat zich allemaal manifesteert op het gebied van de zogenaamde “alternatieve geneeskunde”, hetgeen op misschien een enkele uitzondering na, een andere naam voor kwakzalverij is, alsmede al die vage methodieken die o.a. ook door HR mensen en zgn. spirituele genezers gebruikt worden. Hier valt dus alles onder, de reiki therapieën, de kwantum therapieën, homeopathie, de fabrikanten van homeopathische geneesmiddelen en bepaalde zgn. kruiden middelen, chiropractici, Briggs Meyer, NLP, en ga zo maar door, ik zal vast wel een zeer groot deel niet hebben vermeld.
Als ik enkele kenmerken zou vermelden is dat ze zich tegen klassieke geneeskunde verzetten, zich tegen wetenschappelijke inzichten waaronder academische psychologie verzetten, of deze op een dusdanige manier verdraaien dat de oorspronkelijke betekenis verloren gaat, zich baseren op vaag onderzoek, soms op grote databases (waarbij het onduidelijk is wat ze nu precies met de verzamelde data doen) en ga zo maar door. Het voornaamste algemene kenmerk is dat ze geld willen verdienen, vaak over de rug van de zwakkere medemens (die soms wel erg goedgelovig is) en dat deze gehele industrie een hoeveelheid geld vertegenwoordigd die in de miljarden loopt, hetgeen de benaming “industrieel complex” rechtvaardigt.
Het begrip schijnt geïntroduceerd te zijn door Jonathan Herzog in zijn artikel “America’s Spiritual-Industrial Complex and the Policy of Revival in the Early Cold War” (Journal of Policy History, 22 3 2010, p. 337-365). De betekenis die er in dit artikel aan toegekend wordt is echter een andere dan ik hierboven hanteer. Volgens Herzog was het de, eind jaren 40 en de jaren 50, geplande en voorzichtig gestuurde gebruik van overheidsretoriek en bedrijfsvoorzieningen om een religieuze “revival” voort te brengen. De Amerikaanse leiders geloofde dat seculaire instituten en geloof niet voldoende in staat waren om instrumenten te leveren die de samenleving nodig had in de Koude Oorlog, zich specifiek afzettend tegen het atheïsme van het communisme.
Zoals men dus kan zien lijkt deze omschrijving af te wijken van degene die ik geschetst heb. Bij nadere beschouwing zie ik toch wel weer voldoende overeenkomsten. In zijn meest simpele vorm het misbruiken van religieuze symbolen om mensen bewust te misleiden en daarbij hun eigen grondwet geweld aandoen.
Het moge duidelijk zijn dat ik deze kreet in de toekomst vaker wil gebruiken, in de context waar ik deze heb proberen te schetsen of dat formeel correct is of niet.
Sinds ik lid ben geworden van een microscoop vereniging NGVM verzamel ik ook boeken over microscopie, waarbij vooral boeken voor de beginneling mijn speciale aandacht krijgen. Een van de uitgevers die een indrukwekkend repertoire op dit gebied heeft opgebouwd is het Duitse Kosmos. Ik heb enkele boeken in mij bezit over dit onderwerp van voor de 2de wereldoorlog. In deze blog wil ik twee (meer recente) microscopie boeken van Kosmos behandelen, beiden van dezelde auteur Bruno P. Kremer, een boek voor beginnelingen en een voor gevorderden.
Een boek voor de beginnelingen is `Mikroskopieren ganz einfach’. Het boek begint met uit te leggen wat me zoal nodig heeft om een eigen microscopeerlab in te richten en ook waar een en ander te verkrijgen is. Jammer genoeg worden alleen maar Duitse bedrijven genoemd. Uiteraard wordt de werking, maar ook onderhoud en gebruik van de microscoop behandeld. De benadering die hier gehanteerd wordt is echter zeer praktisch gericht op het doen van waarnemingen en de stappen die men daarbij moet doorlopen. Een eenvoudig voorbeeld hiervoor is het uitleggen hoeveel water er onder een dekglaasje hoort te zijn. Een deel van het boek richt zich op het snijden en kleuren van preparaten alsmede de verschillende types preparaten die men kan maken . De verschillende types cellen hetgeen iets verder gaat dan alleen maar het verschil tussen planten en dierencellen maar o.a. hoe men de plasma stromen in verschillende types cellen kan waarnemen. Het klassieke omzetten van het waargenomene in een tekening wordt ook niet geschuwd. Het hooi infuus of het leven in sloot en plas komt uiteraard ook ter sprake. Hout, bacteriën, bladeren, haren, insecten, stof, stuifmeel, etc. worden gedetailleerd behandeld. Een goede tip vond ik hoe men met wat lijm een dun preparaat van de bovenkant van een blad kon maken. Het gebruik van filters waaronder polarisatiefilters bij chemicaliën en gesteentes zodat men prachtige verkleuringen kan waarnemen. Het boek sluit af met een hoofdstuk over microfotografie.
Titel: Mikroskopieren ganz einfach
Auteurs: Bruno P. Kremer
Jaar: 2008
Uitgever: Kosmos (www.kosmos.de)
ISBN: 9783440113400
