De Weerstandskubus

Ik kan me niet meer zo goed herinneren waar ik de weerstandskubus tegenkwam, ik denk tijdens een Google search, maar wat ik wel zeker weet is dat ik een notitie gemaakt heb zodat ik dit experiment uit kon voeren.

Soldeer een kubus van weerstanden in elkaar (hier 470 Ohm). Verbind een multimeter met twee hoekpunten en voer een weerstandsmeting uit. Bereken ook de vervangingsweerstandswaarde en controleer of deze overeenkomt met de gemeten waarde. Om de vervangingsweerstand uit te kunnen rekenen maakt men gebruik van het gegeven dat de kubus symmetrisch is. De benadering die men kan gebruiken is weergegeven in onderstaand schema.

We meten een waarde van 391 Ohm en berekenen een waarde van 392 Ohm, hetgeen een zeer goed overeenkomst is. Het verschil van 1 Ohm oftewel 0,24% relatief valt binnen de foutenmarge die voor dit type koolweerstanden wordt opgegeven (1%).

Camera Apple IPhone 4s vs Samsung Galaxy Note 2

Als men wel eens naar discussies luistert over het verschil in foto’s maken tussen Android en IPhone dan krijgt men al snel te horen dat het gemakkelijker is om goede foto’s re maken met een IPhone. Als de lens niet superieur is dan is de software het wel. De IPhone is volgens velen dus een betere “point en shoot” camera. Ik vroeg me af of er inderdaad een groot verschil is tussen de foto’s die ik maak met mijn Samsung Galaxy Note 2 en mijn Apple IPhone 4s. Zowel de IPhone 4s als de Samsung Galaxy Note 2 zijn beiden uitgerust met een 8 megapixel camera. De test die ik bedacht heeft wel een kleine aanpassing. Ik ben geïnteresseerd in het maken van macro foto’s van micro preparaten en besloot twee ervan te gebruiken voor dit experimentje. Een micromount van Smithsoniet en kristallen Bismuth. Voor beide telefoons zij er opzetstukjes verkrijgbaar waardoor men verschillende lenstypen achter de lens van de mobiele telefoon kan zetten. In dit geval heb ik me beperkt tot de macrolens. Volgens heb ik aantal foto’s van de preparaten gemaakt en het resultaat is in onderstaande tabel weergegeven.

Eigenlijk kan ik maar een conclusie trekken. Ik zie geen verschil.

HP Stream 7

Sinds enige tijd speelde bij mij door het hoofd dat ik eigenlijk graag eens een vervanger van mijn Sony Vaio P zou willen hebben. Het blijft een zeer mooi apparaatje maar het opstarten gaat erg langzaam. De eerste gedachte die je dan hebt is laat ik een klein 7-8 “ Android tablet kopen. Op zich is daar niets mis mee, maar ik heb weer wat specifiekere eisen. Ik heb een Samsung Galaxy Note 2 en die is eigenlijk al groot genoeg. Ik heb niet zozeer behoefte aan een kleine tablet, ik heb behoefte aan een kleine Windows machine. Waarom Windows? Omdat ik specifieke “meet” hardware heb (bv Vernier, digitale microscopen) die soms alleen maar onder Windows werkt. Vaak ook onder Apple, maar Apple vind ik te duur voor een “apparaatje erbij”. Een tweede reden om een Windows machine te willen hebben is omdat je dan in het “pure” Office kunt werken. Ik ben zo iemand die voornamelijk met Word, Excel en Powerpoint werkt. Ik heb weliswaar recentelijk een Lenovo Yoga Pro 2 Ultrabook gekocht, waar ik zeer tevreden over ben, maar die is eigenlijk net iets te groot (13.3”scherm) om mee te slepen als ik op dienstreis ben. Ik sleep dan al mijn zakelijke 12 ” HP Elitebook met me mee (met batterijduur van niks en relatief zwaar zijnde) hetgeen me als vereiste voor een extra privé apparaat dat je meesleept laat stellen dat deze compact moet zijn. Als je in een vliegtuig zit wil je iets dat je gemakkelijk uit je zak kunt trekken en waarmee je gemakkelijk aan de slag kunt gaan op het uitklaptafeltje. Recentelijk zijn er kleine 7-8” tablets op de markt gekomen (Asus, Dell, Acer), die goedkoop zijn en Windows 8.1 (niet Windows RT) als operating system bevatten. Ik was een en ander aan het vergelijken en had bijna al besloten om de Acer Iconia  8 W1-810-1937 (€ 149) te kopen. Toevallig besloot ik echter om nog even op de site van Microsoft rond te kijken en ontdekte daar de HP Stream 7 voor 99 € te koop werd aangeboden. De specificaties voor de HP Stream 7 zijn nagenoeg identiek aan die van de Acer Iconia (32 GB intern geheugen, 1 GB Intern geheugen, 1280 x 800 resolutie), alleen het scherm is iets kleiner (7” t.o.v. 8”). Bij deze tablets wordt ook een gratis (voor 1 jaar) versie van Office 365 te beschikking gesteld. De keuze was snel gemaakt en ik heb vervolgens de HP Stream 7 via de site van Microsoft besteld. Deze werd (verzendkostenvrij) binnen een paar dagen bezorgd.

De observatie dat ik bijna een halve pagina heb geschreven om te motiveren waarom ik de HP Stream 7 gekocht heb zou me eigenlijk te denken moeten geven. Laat ik het daarom maar kort samenvatten. Ik werk liever met Windows en vertrouw erop dat Microsoft de problemen wel oplost.

Ik ben er nu een paar dagen mee aan de slag en de belangrijkste conclusie is dat je “value for your money” krijgt en hier bedoel ik mee dat je een compact apparaatje heb gekocht waar je niet extreem hoge verwachtingen over moet hebben. Ik ben echter plezierig verrast dat de relatief lage hoeveelheid geheugen niet echt belemmerend werkt en hier bedoel ik meet dat ik niet echt traagheid ervaar in het wisselen tussen app’s, de desktop en de modern UI, het opstarten van Apps en het gebruik van Office (Word, Excel, Powerpoint). Wat dat betreft werkt alles goed.

Deze kleinere vorm heeft eigenlijk voor mij alleen wederom benadrukt dat Microsoft met Windows 8.1 een en ander op interface gebied niet op orde heeft, vooral als je Office gebruikt. Veel menu en interface items zijn niet schaalbaar hetgeen vooral betekent dat ze te klein weergegeven worden op het schermpje dat je tot je beschikking hebt. Dat begin al vrij vroeg als je den document opent en de vergroting wilt aanpassen. Daarvoor hen je een slider rechtsonder, die te klein is om als slider te gebruiken. Je begint dan te tikken maar omdat je dikke vingertoppen hebt open je voortdurend ook een ander menu. Over de automatische taalherkenning kunnen we het beter helemaal niet hebben, frustrerend als je voortdurend de autocorrect moet corrigeren. Maar op zich heeft dar niets met de schermgrootte te maken. Een vinger typen, zoals ik het nu doe, m.b.v. het ingebouwde toetsenbord werkt goed. Ik zit in de trein, met mijn rechterhand hou ik het tablet vast en met mijn linker type ik. Langzamerhand, begint deze review in een review van Office 365 te veranderen en dat is eigenlijk niet de bedoeling. Ik krijg echter het gevoel dat Microsoft hier nog veel recht te breien heeft alvorens het een echt goede tablet tool is. Zeker als je geen “ctrl s” kunt gebruiken is het in Office niet gemakkelijk een bestand te “saven” met zo’n pietluttig klein disk icon.

De batterijduur valt, min of mee naar verwachting, een beetje tegen. Gisteren was ik aan de slag met de HP Stream 7 met een digitale microscoop eraan gekoppeld via een USB hub waar ook de ontvanger van de muis in gestopt had alsmede een Bluetooth toetsenbord. De microscoop software draaide in full screen mode met als gevolg dat de batterij binnen vier uur leeg was. Hierbij wreekt zich dat de micro USB connector ook de voedingsaansluiting is.

De opslagcapaciteit is beperkt. Na Office en wat software geïnstalleerd te hebben heb ik nog 13.6 GB over. Men kan echter een microSD plaatsen, hetgeen ik ook gedaan heb (32 GB). Zolang men maar geen filmpjes gaat bewaren lijkt me dat voldoende. Dit systeempje is niet mijn hoofdmachine, dat is de Lenovo Yoga Pro2, waar ik wel heel veel software op installeer, maar zelfs daarop bewaar ik geen fimpjes, daarvoor heb ik portable externe hard disks met een USB connector.

Al met al ben ik tot de conclusie gekomen dat dit geen miskoop is maar inderdaad een welkome aanvulling op mijn hardware pallet. Er zijn beperkingen maat voor deze aankooprijs kun je die gemakkelijk accepteren.

Citroenzuur onder gepolariseerd licht

Een van die zaken die ik al wat langer meer gestructureerd wilde opzetten was het bekijken van kristallen van chemicaliën onder gepolariseerd licht. In dit geval heb ik citroenzuur (ontkalker) opgelost in ontkleurde spiritus (fijn gemaalde norit tabletten eraan toevoegen, goed schudden, affiltreren). Een druppel van de oplossing heb ik op een objectglaasje gelegd. De spiritus heb ik laten verdampen door het objectglaasje op een USB warmhoudplaatje te leggen, zolang tot ik kristalvorming kon waarnemen. Vervolgens heb ik het preparaat bekeken onder mijn Euromex ML2000 microscoop alwaar polarisatiefilters zijn ingebouwd

Handmicrotoom

Via amazon.de heb ik een Bresser Handmicroom gekocht. De bedoeling was om zelf preparaten te gaan maken maar op de een of andere manier komt het daar maar zelden van.

Ik ben echter lid van het het Nederlands Genootschap voor de Microscopie (NGVM) dat regelmatig werkavonden organiseert. Recentelijk was er een werkavond gericht op het snijden van planten coupes met de microtoom. Ik heb de avond benut om eindelijk eens gebruik te maken van die microtoom.

Op de avond zelf hebben we preparaten van stengels gemaakt waarbij ik aan de slag ben gegaan met een stengel van de boterbloem.

Voor men preparaten gaat maken fixeert men het weefsel. Door te fixeren conserveert men het monster. Door het monster in een fixeervloeistof te dompelen maakt men dwarsverbindingen tussen alle macromoleculen, verdrijft men het water,  deactiveert men de weefsel-afbrekende enzymen en maakt men de membranen permeabel voor kleurstofmoleculen. De fixeervloeistof die gebruikt werd voor het fixeren van plantenweefsels wordt FAA genoemd (Formaline- Azijnzuur – Alcohol). Men bereidt deze door 50 ml ethanol, 5 ml ijsazijn, 10 ml formaldehyde (37%) en 35 ml water te mengen.

Men stopt een monster niet zo maar in een handmicrotoom, men klemt het vast in een ander materiaal bv paraffine of een zachte houdsoort (vlierpit). Tegenwoordig heeft men echter ook de beschikking over andere materialen nl een materiaal dat gebruikt wordt als isolatiemateriaal, Styrodur van BASF . Dat werkt perfect. Men snijdt een cylinder uit het materiaal groot genoeg om in de microtoom te  klemmen.  Het probleem is echter om aan dit materiaal te komen, bij een gewone bouwmarkt zoals Gamma of Karwei kan men het niet vinden. Bij meer gespecialiseerde bouwmarketen schijnbaar wel maar om enkele vierkante meters te moeten kopen terwijl men eigenlijk maar een klein stuk nodig heeft is ook een beetje lastig.  Uiteindelijk heb ik echter m.b.v. Google een bedrijfje gevonden (Scenery Workshop)dat kleinere stukken opstuurt tegen een schappelijke prijs. Een ander probleem dat men moet oplossen is het snijden van mooie cylinders uit blokken materiaal. Ik kreeg een zeer mooi resultaat met een appelboor maar jammer genoegd is de cylinder diameter daarvan te groot. Ik had nog een oude kurkboor met een redelijke diameter liggen en die gaf ook een mooi resultaat. Op de werkavond zelf adviseerde iemand om een ouder uitschuifbare antenne uit elkaar te halen, dan krijgt men mooie metalen cylinders met daaraan ook een scherpe rand en ik kan bevestigen dat dit inderdaad goed werkt.

Op de werkavond zelf had ik dat probleem echter niet. Ik kon een stuk van iemand anders gebruiken. Met de stengel in het Styrodur geklemd ging ik aan de slag. Men legt de glazen schijf op het vlak, draait de microtoom een slag omhoog, bevochtig het materiaal en het snijvlak van het mes met alcohol (ik gebruikte ontkleurde spiritus) , en maakt vervolgens een mooie snijbeweging door het materiaal (niet zagen maar snijden). Het vlak dat men afsnijdt legt men in een bakje met water waardoor het isolatiemateriaal zich gaat scheiden van de coupe. M.b.v. een penseel kan men dan de coupe oppakken en deze op een object glaasje leggen. Ik heb mijn preparaat vervolgens gekleurd met methyleenblauw, er een dekglaasje opgelegd en microscopische bekeken. Dit proces moet men enkele malen herhalen totdat men de beste (dunste) coupe gevonden heeft. Het uiteindelijke resultaat kan men zien in onderstaande foto. Niet perfect maar zeker niet slecht. De celstructuur is goed te herkennen en de coupe is inderdaad redelijk dun met een mooi snijvlak gesneden.

Rekenliniaal Deel 2

In een eerder blog deed ik al eens verslag van een defecte rekenliniaal, zonder loper, die ik in een kringloopwinkel had gevonden. Recentelijk kwam ik in een andere kringloopwinkel wederom een rekenliniaal tegen. Een Aristo Scholar 0903, dezelfde die ik waarschijnlijk in mijn grijze verleden heb gehanteerd. Zoals men op onderstaande foto kan zien ziet deze er ongebruikt uit. Zelfs de oorspronkelijke kartonnen doos was nog aanwezig. Deze kon ik natuurlijk niet laten liggen.

Ken Libbrecht`s Field Guide to Snowflakes

Je hebt van die boeken die je in de boekhandel vindt, je neemt ze op, bekijkt ze, legt ze weer neer, loopt weg, en vervolgens draai je je om pakt het boek nogmaals op en koop het. Dat gebeurde me ook met dit boek. Ik heb al eerder foto’s van sneeuwvlokken onder de microscoop gezien, ik heb zelf sneeuwvlokken onder de microscoop proberen te bekijken (met weinig succes) maar `Ken Libbrecht’s Field Guide to Snowflakes’ bevat echt prachtige microfoto’s van sneeuwvlokken. Zoals de titel van het boek al aangeeft is het niet zomaar een fotoboekje. Deel 1 van het boek behandelt de  fundamenten van sneeuwvlokken zoals morfologie, symmetrie, waarom men geen twee gelijke sneeuwvlokken kan vinden, kristalfacetten, kristalgroei en de daarbij behorende vormen, sublimatie en classificatie van de sneeuwvlokvormen. Deel 2 is de veld gids, waarin de verschillende vormen waarin men sneeuwvlokken kan vinden meer in detail besproken worden. Deel 3 gaat in op de manier waarop men sneeuwkristallen kan observeren en fotograferen.

De informatie die men kan vinden in dit boek kan men ook op Libbrecht’s prachtige website Snowcrystals.com vinden.

Titel: Ken Libbrecht’s Field Guide to Snowflakes
Auteur: Kenneth Libbrecht
Jaar: 2006
Uitgever: Voyageur Press
ISBN:  97807060326459

Image result for Ken Libbrecht`s Field Guide to Snowflakes

Microsoft Wireless Display Adapter en Lenovo Yoga 2 Pro

Na over de Microsoft Wireless Display Adapter (Microsoft draadloze beeldschermadapter) in redelijk positieve beoordelingen in tijdschriften gelezen te hebben en er ook in verschillende podcasts over gehoord te hebben besloot ik de aanbieding bij de Mediamarkt niet aan me voorbij te laten gaan en deze display adapter aan te schaffen. De gedachte was dat ik PowerPoint presentaties, iTune (podcast) video’s en ander video’s die ik op mijn laptop heb staan dan mooi op mijn Samsung UE32F6400AW Smart LED TV kon bekijken. De draadloze beeldschermadapter werkt met Windows 8.1 of Android 4.2.1 of latere besturingssystemen, en met Miracast-apparaten.

Installeren van de Microsoft Wireless Display Adapter op de TV gaat zonder veel problemen, de HDMI connector en de USB connector (voeding) plaatsen en men krijgt een startscherm te zien. Vervolgens kan men via de charms bar de adapter installeren en selecteren. Als alles goed gaat krijgt men dan een kopie van het laptop scherm op de TV te zien. Voor het gebruik van een Android toestel zijn ook instructies beschikbaar, ook daar stelt het niet veel voor.

Zo gezegd, zo gedaan. Thuis ging ik aan de slag en de adapter werkte zonder problemen met mijn Samsung Galaxy Note 2 (Android 4.4) en mijn HP Stream 7 (Windows 8.1). Alleen, met mijn Lenovo Yoga 2 Pro  (Windows 8.1) bleef ik maar de boodschap krijgen: “Couldn’t connect” (de adapter was wel te zien in de charms). Waar je gefrustreerd van raakt is dat je geen enkele terugkoppeling krijgt over waar het precies fout gaat. Je gaat dan met Google aan de slag maar alle adviezen die je vindt lijken niet te werken (bv Firewall uitzetten, display adapter opnieuw installeren, device deinstalleren, etc.).

Ik had het al min of meer opgegeven maar opeens viel me iets op toen ik met mijn netwerk in de weer was. Iets dat me al eerder was opgevallen. De Yoga 2 Pro, “out of the box” zend zijn eigen wifi signaal uit. Als men een wifi analyzer op de mobiele telefoon geïnstalleerd kan men die herkennen als LDC_SAP_(computer name)-PC.  Dit wifi signaal is schijnbaar een hotspot optie van Window die het mogelijk maakt om internet te delen met anderen als deze zich kunnen verbinden met het hotspot/WiFi netwerk dat de Yoga 2 Pro heeft gemaakt. Waarom deze optie default aan staat op de Lenovo Yoga 2 Pro ontgaat mij volledig.

Dit wifi signaal kan men uitzetten via de command line. Start cmd op met administrator rechten (via de Start knop in de desktop) en type het volgende commando in:

  • netsh wlan set hostednetwork mode=disallow

Het wifi signal wordt dan uitgeschakeld. Op de support pagina’s van Lenovo is dit de enige manier die gegeven wordt om dit wifi signaal uit te schakelen. Dit had ik al eens eerder gedaan maar schijnbaar was het wifi signaal weer opgestart. Vermoedelijk door de eerder pogingen die ik deed om dit probleem op te lossen of door een update. Als ik de laptop nl. uit en weer aanzet komt het wifi signaal niet automatisch op.

Ik vroeg me dus af of dit wifi signaal niet de oorzaak kon zijn dat de Yoga 2 Pro geen verbinding kon maken met de wireless adapter en heb deze dus weer uitgezet met het cmd commando. Vervolgens kon ik inderdaad een verbinding opbouwen met de wireless adapter en werkte de adapter exact zoals op de andere machines. Probleem opgelost.

Men kan in de Windows store voor Wireless Display Adapter-updates en aanvullende instellingen, de Microsoft Wireless Display Adapter-app downloaden. Voor troubleshooting heb je er echter niet veel aan en veel extra instellingen heb ik ook niet kunnen vinden.

Image result for microsoft wireless display adapter

Groei van Magnesiumsulfaat kristallen in glycerine

Kristallisatie onder de microscoop bekijken blijft een boeiende hooby .  Een van deze boeken “Half-hours with the microscope; being a popular guide to the use of the microscope as a means of amusement and instruction” van Edwin Lankester (uit 1863) beschrijft kristallisatie experimenten waarin men gebruik maakt van verschillende media. Men maakt eerst een warme oververzadigde oplossing van kopersulfaat in water en voegt een beetje toe aan het warme medium toe dat op een objectglaasje ligt.  De media die in het boek genoemd worden zijn glycerine, gelatine en Arabische gom. In onderstaande foto kan men een van de betere resultaten zien waarin ik glycerine als medium heb gebruikt. Kleine kopersulfaat kristallen laten onder gepolariseerd licht mooie kleurpatronen zien. Ik heb hier nu ook een permanent preparaat van gemaakt door het dekglaasje aan de randen vast te zetten met blanke nagellak. In het preparaat blijft de glycerine vloeibaar, desalniettemin is het preparaat goed houdbaar (nu al enkele maanden oud).

Big-Kwak?

In veel discussies over zgn. alternatieve medicijnen valt altijd wel het woord `Big-Pharma` hetgeen dan onmiddellijk associaties moet oproepen met de grote boosaardige multinationals, het militair-industrieel complex, etc. Iets dat alleen maar gericht is op winst en zeker niet op het leveren van middelen die zieke mensen genezen. De farmaceutische industrie schijnt volgens de ware gelovigen volledig gericht te zijn op het uitmelken van de mensheid. Dit natuurlijk volledig in tegenstelling zijnde met wat zich noemt de alternatieve geneeskunde. Deze is altruïstisch, heeft alleen maar oog voor het welzijn van de mens en is er zeker niet op gericht het grote geld zo snel mogelijk binnen te halen.

Laten we dus eens een oppervlakkige blik werpen op homeopathische geneesmiddelen. Daarvan is bewezen dat enige werking, die een zieke meent te ervaren, volledig toe te schrijven is aan het placebo-effect. Bij homeopathische middelen gaat men uit van een oertinctuur die vervolgens meerdere malen verdund wordt, vaak tot in het oneindige ( bij ongeveer 12C (24D=10^24 x verdund) is de kans dat er nog een enkel molecuul van de oertinctuur aanwezig is in de oplossing dan nagenoeg 0).

Er zijn veel middelen op de markt die werken tegen koorts, hoofdpijn en misselijkheid. Vergelijken we nu een homeopathisch middel met reguliere merkloze medicijnen dan kunnen we een interessante observatie maken.

De keuze voor een merkloos medicijn in deze is bewust gemaakt. De werking van de actieve component is via vele klinische studies bewezen en we kunnen daarom stellen dat deze het placebo effect ontstijgen. Aangezien het oorspronkelijke patent verlopen is worden er geen ontwikkelkosten meer in de prijs verwerkt. Bij mijn weten worden homeopathische middelen door de fabrikant niet aan dezelfde, jaren durende, klinische studies blootgesteld als de reguliere medicijnen, dit type kosten hoeft de fabrikant van homeopathische middelen dus niet in de prijs te verdisconteren. De farmaceutische industrie spendeert ca. 15-20% van haar omzet aan R&D. Biohorma (het moederbedrijf van A. Vogel) claimt ook nieuwe middelen te ontwikkelen maar de website geeft niet aan om welke bedragen het gaat. We kunnen er echter zeker van zijn dat dit type `R&D` veel minder kostbaar is o.a. door het feit dat dit type middelen niet aan dezelfde strenge eisen moet voldoen als reguliere medicijnen. Ook moge het duidelijk zijn dat de fabrikanten die merkloze medicijnen verkopen nog steeds enige winst maken, anders zouden ze dit soort producten niet verkopen.

Op de website van A. Vogel kunnen we dan wat daar een homeopathisch geneesmiddel genoemd wordt vinden:
Belladonna D4 (alcoholgehalte ca. 50% v/v), 50 ml: € 9.95

Twee weken geleden kon men nog op de website lezen dat het middel werkte tegen koorts, hoofdpijn en misselijkheid. Dat is momenteel niet meer het geval. Nu staat er dat het een middel is `zonder specifieke therapeutische indicatie`. Ook wordt er vermeld dat ‘op de verpakking van homeopathische geneesmiddelen mag door nieuwe wetgeving vanaf 1 september 2012 niet meer vermeld worden waar het middel voor bedoeld is (claim/indicatie)`. Ook vermeldenswaard is dat ik dit middel twee weken geleden nog op de websites van Etos en Kruidvat kon vinden (tegen dezelfde prijs) als middel tegen koorts, hoofdpijn en misselijkheid. Momenteel kan ik het middel echter niet meer vinden op deze websites. Homeopathisch weg verdund?

 

Vergelijken we nu de prijs van Belladonna D4 met een aantal reguliere merkloze medicijnen:
• Etos paracetamol, 48 tabletten: € 0.99
• Etos Ibuprofen (400 mg), 20 tabletten: € 1.58
Kruidvat Paracetamol /Coffeïne, 100 stuks: € 3,98
• Kruidvat PPC Tabletten, 20 stuks: € 1,29

Voor een flesje van 100 ml 70% alcohol betaal ik als eindverbruiker bij de Etos € 1.65. Uitgaande van 1 l oertinctuur maakt men vervolgens 10000 l middel hetgeen overeenkomt met 200000 flesjes. Al met al moge het dus duidelijk zijn dat de grondstoffen (oertinctuur + verdunningsvloeistof + verpakking) niet zwaar bijdragen aan de prijs van het homeopathische middel.

We kunnen dus alleen maar concluderen dat de winstmarge op dit product aanzienlijk is. De conclusie lijkt dus ook gerechtvaardigd dat men voor dit type homeopathische middelen van `Big-Kwak` kan spreken.

N.B.
Belladonna of Wolfskers is een plant die zeer giftig is, ze bevat nl. enkele extreem giftige alkaloïden (o.a. atropine). De indicator D4 geeft aan dat de oertinctuur 10000x verdund is. Dat zou voldoende moeten zijn om het product ongevaarlijk te maken. Ik heb echter geen idee wat de concentratie van alkaloïdes in de oertinctuur is en vraag me nu dus af of er voldoende klinische studies aanwezig zijn die dat ook daadwerkelijk aantonen dat het product ongevaarlijk is.