Auteur: 61928037

Als men er geen probleem mee heeft om het bioscoopbrilletje dat men krijgt om naar 3D films te kijken uit elkaar te halen dan is men vervolgens in het bezit van twee polarisatiefilters. Om deze polarisatiefilters wat handzamer in gebruik te maken heb ik ze in diaraampjes (zonder glazen) gemonteerd. Om zeker te zijn dat je met polarisatiefilters te maken hebt leg je ze over elkaar heen en roteer je ze t.o.v. elkaar. Polarisatiefilters onder een hoek van 90o gedraaid t.o.v. elkaar doven het doorvallende licht uit zoals te zien is op onderstaande foto. Neem vervolgens een velletje transparant cellofaan en versnipper dit met een schaar in kleine stukjes. Neem nu een diaraampjes houder met glasplaatjes en klem de cellofaansnippers tussen de glasplaatjes. Plaats deze houder tussen de twee polarisatiefilters en plaats deze op een lichtbron. Roteer een van de filters. Men kan dan een caleidoscopisch effect waarnemen.

Een “klassiek” experiment om uit te voeren als men in bezit van een plasmabol is. Plaatst men een spaarlamp in de nabijheid van de plasmabol dan gaat deze branden.

In de plasmabol is een bolvormige elektrode is geplaatst in het middelpunt van een afgesloten ruimte die gevuld is met inert gas bij lage druk (1 – 100 Torr). De elektrode wordt op energie gebracht mbv een hoog-voltage, hoogfrequente voedingsbron (grootteorde tientallen kHz). Aangezien de voedingsbron opereert op een hoge frequentie fungeert de plasmabol als het ware als een antenne. De elektromagnetische straling die afgegeven wordt door de plasmabol bevat voldoende energie om de elektronen van de kwikmoleculen die in de spaarlamp aanwezig zijn aan te slaan. Bij terugval wordt UV-straling uitgezonden die dan de elektronen in de fluorescerende verf aan kan slaan waarop bij terugval wit licht wordt uitgezonden.